Maria Pilar Busquet Medan

Maria Pilar Busquet Medan (de còps escriut Busquets; Les, 23 de març de 1937- Barcelona, 13 de novembre de 2016) ei ua escrivana e politiciana occitana dera Val d'Aran. Ei era mair der istorian Jusèp Boya e dera politiciana Mireia Boya.

Dempús dera recuperacion dera institucion istorica d'autogovèrn dera Val d'Aran, eth Conselh Generau d'Aran, damb era aprovacion dera Lei 16/1990, de 13 de junh, guanhèc es prumères eleccions damb era Coalicion Aranesa-Convergéncia e Union (CA-CiU), integrada per Convergéncia Democratica Aranesa, a la quau apartien Pilar Busquet, e Unió Democràtica Aranesa. Dempús d'aguestes prumeres eleccions de 26 de mai de 1991, siguèc nomenada Sindica d'Aran (17 de junh de 1991 - 12 de junhsega de 1993). Dus anys mès tard, era coalicion se trenquèc era sua companha Amparo Serrano Iglesias, de UDA, presentèc una mocion de censura que sigèc soportada per Unitat d'Aran e Pilar Busquet perguèc era carga. Siguèc diputada ath Parlament de Catalonha per CiU en 1984 e 1988.

Eth Govèrn dera Generalitat de Catalonha li concedic era Crotz de Sant Jordi eth 11 d'abriu de 2017.

Ère era mair de Jusèp Boya, director generau d'Auviatge dera Generalitat de Catalonha, e de Mireia Boya, deputada per Lhèida dera CUP en Parlament de Catalonha.

Ei tanben ua poèta.

Quan morís eth dia

Ua poesia de Maria Pilar Busquet Medan.

Ei ath tèrme d’ua doça vrespada,
trenque eth dia era queiguda dera net,
deth mèn quarto contempli extassiada
era mòrt d’un dia primauerenc.

Quan s’amòrte era Val, quede carada,
jos era ombra des bromes d’un cèu oelhèr,
que pòga pòc l’auance era tronada,
qu’esbargís lèu un aire forastèr.

I a un vòl d’audèths que se balancege,
enes branques d’aqueth telh sec e pelat,
quan er un quan er aute sautarege,
ath son der aire doç e refinat.

Ath hons, ena prada pèish era baciua,
que l’ahisquen es cans damb crits e fiulets,
belèguen es anhèths damb veu possiua
e sauten pes malhòcs d’un ticolet.

Tot doçaments era net ja s’amòrte,
damb quin mistèri esten eth sòn mantèu !
e adromís un a un toti es pòbles
quan alugue, es estrelhes naut en cèu.

E com que volguesse alongar eth dia,
eth hum des humenèges reten era net,
enes larèrs senhorege era armonia
de toti es velhaires ath torn deth huec.

Aguesta ei era doça agonia
dera mòrt, d’un bèth dia primauerenc,
e ja cante era mia fantasia,
perque un dia nau, ja trenque era net.

Precedit per (restauracion)

Sindica d'Aran 1991 - 1993

Seguit per Amparo Serrano Iglesias