Loís-Casimir Teyssier

Loís-Casimir Teissièr (en francés Louis-Casimir Teyssier), nascut lo 25 d'agost de 1821 a Albi ont morís lo 1er de novembre de 1916, foguèt un militar e felibre occitan.

Biografia[modificar | Modificar lo còdi]

Filh de Jean-Marie Teyssier, luòctenent d'infantariá, decorat de la legion d'onor francesa, decorat de la medalha de Sainte-Hélène, e de Cécile Mulequiès, dintrèt al 2au regiment de linha a Cherbourg e venguèt caporal. En aquel meteis 21en de linha, obtenguèt totes los sieus galons, de caporal a capitani.

Guèrra de Crimèa[modificar | Modificar lo còdi]

Teyssier Participa a la guèrra de Crimèa coma luòctenent, e après coma capitani. Lo 8 de setembre de 1855, es ferit durant l'assaut de Sebastopol d'una esclat de pèira al cap, d'un còp de fuòc a la man drecha, e d'un bolet de canon a la cuèissa drecha. Es fach presonièr de guèrra e tòrna de Crimèa lo 15 de decembre de 1855.

Campanha d'Itàlia (1859)[modificar | Modificar lo còdi]

Mes a la 98au de linha, fa la campanha d'Itàlia a la batalha de Montebello lo 1859. Es tocat per una bala que li travèrsa lo pitrau.

Comandant de la ciutadèla de Bitche lo 1870-1871[modificar | Modificar lo còdi]

Passa posteriorament al 78au de linha coma cap de batalhon, e après dins l'estat màger de las Plaças lo 9 de julhet de 1870, coma comandant de la ciutadèla de Bitche. Mòstra ailà la siá granda tenacitat, en tenent la ciutadèla de Bitche pendent sèt mes amb mens de 3 000 òmes contra 20 000 prussians e bavarés plan equipats, estacionats tot entorn de la vila. Segon las siás pròprias paraulas, es resolgut a téner « entrò la fin! » Capitula sonque jos l'òrdre del govèrn francés en març de 1871.

Fin de carrièra militar[modificar | Modificar lo còdi]

En comandant de 1er classa del luòc de Marselha lo 19 de mai de 1871, Teyssier espèra acabar la carrièra dins aquela vila e se prepara a una installacion definitiva. Sens èsser consultat, es nomenat lo 27 de mai de 1872 comandant de 1èra classa al fòrt de Vincennes.

Retirada albigesa[modificar | Modificar lo còdi]

Fatigat Per un servici fòrça cargat e aspirant al repaus, lo coronèl demanda e obten per decrèt del 14 d'octòbre de 1880 la siá mesa en pension per ancianetat de servici.

Acaba la vida a Albi, la siá vila natala, ont se erigeix una estatua en onor sieu. Ven president de la Societat dels Arts e Bères arts del Tarn e publica lo 1913 un recuèlh de Contes en occitan (que nomena "lenga albigesa").

Omenatge e de distincions[modificar | Modificar lo còdi]

Decoracions[modificar | Modificar lo còdi]

commandeur De la Légion d'onor
Titular de la medalha medalha de la Reina del Reialme Unit per la Crimèa
Medalha d'Itàlia
Decòr de l'òrdre del Sant Maurici e Sant Llàtzer de Sardenha
George V, ancian rei de Hanovre, li conferís lo 22 de novembre de 1873 la dignitat de commandeur de 2onda classa de l'Òrdre d'Ernest-Auguste (en)

Omenatges[modificar | Modificar lo còdi]

Bitche, En lo sieu onor, s'es fondat un licèu (centre d'ensenhament segondari) que pòrta lo sieu nom: lo Lycée Teyssier.

Albi, Una « carrièra de Bitche », un "bulevard Montebello" e una avenguda pòrta lo sieu nom.

A París, al Panteó, jos l' urna ont pausa lo còr de Léon Gambetta, una inscripcion ret aumenatge als generales de la Guèrra de 1870:

Per aprigondir[modificar | Modificar lo còdi]

Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]

Léon Belot, Le Colonel Teyssier, défenseur De Bitche, Corbière e Julien, Albi, 1911, 143 pàg.
Eugène Guesquin, Bitche Te sas défenseurs (1870-1871), hommage au colonel Teyssier, souvenir à la Alsace-Lorraine, Impr. De P. Brodard, Coulommiers, 1900, 502 pàg.
Henri Maynard, Lo Coronèl Teyssier : héros de Bitche, 1870, París, 1959, 4 pàg.