Liga de Corint
La Liga de Corint designa plusors confederacions de ciutats e d'Estats grècs sota la dominacion de Macedònia.
La Liga de Corint[modificar | Modificar lo còdi]
Formacion[modificar | Modificar lo còdi]
La premiera Liga de Corint foguèt fondada a la prima de 337 avC a l'eissida de la victòria de Felip II a Queronèa còntra Atenas e Tebas. Otís de l'egemonia macedoniana, permetèt a Felip de se presentar coma lo campion de panellenisme e de preparar son expedicion militara còntra Pèrsia. Prenguèt ansin la forma d'un tractat de « patz comuna » que recampèt totei lei ciutats franc d'Esparta e de Creta. Per gardar lo sostèn de la majoritat dei confederats, fòrça conservators, Felip enebiguèt lo reversament dei regims en plaça, lei guèrras, la piratariá, lei confiscacions, lei reformas agràrias, l'abolicion dei deutes e l'afranquiment en massa deis esclaus. Lei vencuts de Queronèa, especialament Atenas, obtenguèron de condicions de patz relativament favorablas. En cambi, lei membres de la confederacion deguèron jurar de pas noire a Felip. Foguèron egalament obligats de reconeisser sa descendéncia coma legitima per li succedir.
Organizacion[modificar | Modificar lo còdi]
Lei ciutats son representadas per de delegats que forman un conseu dich « Sinedrion deis Ellènas ». La talha dei delegacions èra establida en foncion d'aquela dei ciutats e lo conseu èra generalament organizat a Corint. Èra encargat dei questions federalas e dau contraròtle sociau e politic dei ciutats. Foncionava tanben coma tribunau suprèm. Dins lei fachs, permetèt a Felip II e a Alexandre de dispausar d'un otís per condamnar seis adversaris. De mai, la talha dau conseu permetiá de diluïr l'influéncia dei vilas pus importantas.
Lèu, la Liga se transformèt en aliança militara dirigida per Macedònia. Una campanha de recensament foguèt ansin organizada per estimar leis efectius disponibles. L'objectiu èra d'atacar Pèrsia, oficialament per venjar la profanacion dei santuaris grècs durant lei Guèrras Medicas. Felip II foguèt proclamat « hegemon », es a dire cap comandant de la Liga tre 337 avC. Sa mòrt alentiguèt lo començament dau conflicte car Alexandre deguèt reprimir de revòutas au decès de son paire.
La Liga durant lo periòde d'Alexandre[modificar | Modificar lo còdi]
En 335 avC, la Liga votèt sensa dificultat la destruccion de Tebas coma « transagressor de la patz ». Puei, foguèt utilizada per Alexandre per organizar la mobilizacion dei contingents grècs. En 331 avC, après la batalha de Megalopolis, Esparta foguèt obligada de jonhér la Liga a son torn. Vèrs aqueu periòde, lo generau Antipaper foguèt nomat representant d'Alexandre en Grècia. Aquò li permetèt d'impausar son autoritat en Grècia après la mòrt dau rèi de Macedònia. La Liga foguèt oficialament dissòuta en 322 avC après la Guèrra Lamiaca.
Autrei ligas ellenicas[modificar | Modificar lo còdi]
Durant lo sègle III avC, d'autrei confederacions s'inspirèron de la Liga de Corint fondada per Felip II. Pasmens, aguèron de foncionaments diferents.
La Liga d'Antigon lo Bòrni[modificar | Modificar lo còdi]
La Liga de Corint foguèt restaurada en 302 avC per Antigon lo Bòrni e son fiu Demetrios. Reüniguèt totei lei ciutats-Estats levat d'Esparta, de Messenia e de Tessalia. Èra dirigida còntra Cassandre, rèi de Macedònia. Per aquò, Antigon placèt una garnison a Corint. A respècte de la liga d'origina, aquela segonda Liga de Corint èra mai una aliança militara destinada a servir leis interès deis Antigonidas. Aquela liga dispareguèt a la casuda de Demetrios.
La Liga d'Antigon III Doson[modificar | Modificar lo còdi]
En 224 avC, lo rèi macedonian Antigon III Doson tornèt fondar la Liga dins lo quadre de sa participacion a la Guèrra Cleomenica. Pasmens, aqueu còp, la Liga èra un gropament de federacions. Lei diferentei ciutats-Estats gardèron ansin una autonòmia pus importanta. De mai, se lo sobeiran macedonian aviá l'iniciativa per convocar lo Sinedrion, lei decisions dau conseu devián èsser ratificadas per lei membres per intrar en vigor. Aquela confederacion perdurèt fins a 179 avC.
Annèxas[modificar | Modificar lo còdi]
Liames intèrnes[modificar | Modificar lo còdi]
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- (fr) Gustave Glotz, La cité grecque, Albin Michel, coll. « L'évolution de l'humanité », 1970.
- (fr) Édouard Will, Histoire politique du monde hellénistique 323-30 av. J.-C., Seuil, coll. « Points Histoire », 2003.
- (fr) Édouard Will, Le monde grec et l'Orient : Le monde hellénistique, t. 2, PUF, coll. « Peuples et Civilisations », 1993.