Hua Guofeng
Hua Guofeng (16 de febrier de 1921, Xian de Jiaocheng - 20 d'aost de 2008, Pequin) es un òme politic chinés de la segonda mitat dau sègle XX.
Biografia
[modificar | Modificar lo còdi]Sòci dau Partit Comunista tre 1938, jonhèt la guerilha antijaponesa e participèt a la Segonda Guèrra Sinojaponesa. En 1949, integrèt l'Armada Populara e foguèt encargat d'aplicar la reforma agrària en Hunan e de gerir lei questions regardant l'educacion e l'economia. Demorèt ansin una personalitat locala fins a 1971. En 1966, foguèt brèvament menaçat per lei Gardas Roges durant la Revolucion Culturala, mai gardèt son pòste. Quatre ans pus tard, venguèt premier secretari dau Partit dins la region.
A partir de 1971, venguèt un personatge major de la vida politica chinesa. Intrèt ansin au Burèu Politic dau Partit en 1973 e foguèt nomat vice-Premier Ministre e ministre de la Seguretat Publica en 1975. Pasmens, capitèt de demorar relativament neutre dins lei conflictes intèrnes de l'elèit dau Partit. En 1976, après la mòrt de Zhu Enlai e la desgràcia de Deng Xiaoping, apareguèt donc coma l'unic responsable capable d'unir lei diferentei faccions dau Partit. Rapidament, ordonèt l'arrestacion de la « Banda dei Quatre », un grop de radicaus maoïstas. Aquò li permetèt de venir lo cap dau Partit, mai se turtèt alora ai movements « pragmatics » menats per Deng Xiaoping. Pauc a cha pauc marginalizat, Hua Guofeng deguèt abandonar sei foncions de Premier Ministre en 1980. Puei, demissionèt de la presidéncia dau Partit en junh de 1981 e foguèt finalament elimitat dau Burèu Politic en setembre de 1982.
Sòci maoïsta eissit de la basa, Hua Guofeng es uei vist coma un dirigent de transicion entre lo periòde maoïsta e la presa dau poder per l'elèit dau Partit Comunista Chinés. Son eviccion marquèt tanben una autre evolucion dins la vida politica chinesa. D'efiech, foguèt laissat liure e gardèt un ròtle onorific au sen dau Partit.
Annèxas
[modificar | Modificar lo còdi]Liames intèrnes
[modificar | Modificar lo còdi]Bibliografia
[modificar | Modificar lo còdi]- (fr) Alain Roux, La Chine contemporaine, París, Armand Colin, coll. « Cursus Histoire », 2015, 263 p.