Occitanoromanic : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
Cap resum de modificació |
Cap resum de modificació |
||
| Linha 1 : | Linha 1 : | ||
{{Infobox |
{{Infobox Lenga |
||
| lenga = Occitanoromanic |
|||
|tematica= |
|||
| país = '''[[Andòrra]]''', '''[[Espanha]]''', '''[[França]]''', '''[[Itàlia]]''', '''[[Mónegue]]''' |
|||
|carta= [[File:Ibero_orientales_aragonés.PNG|thumb|300px|Occitanoromanic.]] |
|||
| regions = '''[[Euròpa Occidentala]]''' e '''[[America]]''' |
|||
| personas = ~ {{formatnum:16500000}} |
|||
| tipologia = {{Lenga sillabica}} |
|||
| familha = [[lengas indoeuropèas]]<br /> [[lengas italicas]]<br /> [[lengas romanicas]]<br /> [[occitanoromanic]] |
|||
| mòstra = |
|||
| grop = [[Lengas indoeuropèas|Indoeuropèu]] |
|||
| imatge = Ibero_orientales_aragonés.PNG |
|||
}} |
}} |
||
L<nowiki>'</nowiki>'''occitanoromanic''' es una classificacion de las [[lengas romanicas]] qu'agropa l'[[occitan]], l'[[aragonés]] e lo [[catalan]]. Foguèt probablament [[Loís Alibèrt]] qu'introdusiguèt lo primièr aqueste nom<ref>"Mas se confrontam los parlars naturals de Catalonha e d'Occitania, i a pas cap de dobte, em en preséncia de parlars d'una meteissa familha linguistica, la qu'ai qualificada d'occitano-romana, plaçada a egala distància entre lo francés e l'espanhòl." Loís Alibèrt, ''Òc'', n°7 (01/1950), p. 26</ref> dins sa ''[[Gramatica occitana segon los parlars lengadocians|Gramatica occitana]]''. La denominacion venguèt popularizada puèi pel lingüista, e escrivan, gascon [[Pèire Bèc]] durant las annadas 1960. |
L<nowiki>'</nowiki>'''occitanoromanic''' es una classificacion de las [[lengas romanicas]] qu'agropa l'[[occitan]], l'[[aragonés]] e lo [[catalan]]. Foguèt probablament [[Loís Alibèrt]] qu'introdusiguèt lo primièr aqueste nom<ref>"Mas se confrontam los parlars naturals de Catalonha e d'Occitania, i a pas cap de dobte, em en preséncia de parlars d'una meteissa familha linguistica, la qu'ai qualificada d'occitano-romana, plaçada a egala distància entre lo francés e l'espanhòl." Loís Alibèrt, ''Òc'', n°7 (01/1950), p. 26</ref> dins sa ''[[Gramatica occitana segon los parlars lengadocians|Gramatica occitana]]''. La denominacion venguèt popularizada puèi pel lingüista, e escrivan, gascon [[Pèire Bèc]] durant las annadas 1960. |
||
| Linha 8 : | Linha 15 : | ||
==Classificacion== |
==Classificacion== |
||
[[ |
[[Imatge:Bec supradialectal.jpg|thumb|esquèrra|300px|Classificacion supradialectala de l'occitanoromanic segon P. Bec<ref>Pierre BEC (1973), ''Manuel pratique d’occitan moderne'', coll. Connaissance des langues, Paris: Picard</ref>]] |
||
[[ |
[[Imatge:Sumien supradialectal.jpg|thumb|esquèrra|300px|Classificacion supradialectal de l'occitanoromanic segon D. Sumien<ref>Domergue SUMIEN (2006), ''La standardisation pluricentrique de l'occitan: nouvel enjeu sociolinguistique, développement du lexique et de la morphologie'', coll. Publications de l'Association Internationale d'Études Occitanes, Turnhout: Brepols</ref>]] |
||
De linguïstas occitans coma Pèir Bèc e Domergue Sumien an propausadas de classificacions supradialectalas de l'ensems occitanoromanic. |
De linguïstas occitans coma Pèir Bèc e Domergue Sumien an propausadas de classificacions supradialectalas de l'ensems occitanoromanic. |
||
| Linha 19 : | Linha 26 : | ||
== Referéncias == |
== Referéncias == |
||
{{Traduccion/Referéncia|ca|Llengües occitanoromàniques}} |
|||
<references/> |
|||
{{Reflist}} |
|||
[[Categoria:Lingüistica]] |
[[Categoria:Lingüistica]] |
||
Version del 23 junh de 2020 a 03.14
| Occitanoromanic | |
| Parlat en | Andòrra, Espanha, França, Itàlia, Mónegue |
|---|---|
| Region | Euròpa Occidentala e America |
| Locutors | ~ 16 500 000 |
| Tipologia | Sillabica |
| Classificacion lingüistica | Occitanoromanic |
| Còdis lingüistics | |
| Mapa | |
 | |
L'occitanoromanic es una classificacion de las lengas romanicas qu'agropa l'occitan, l'aragonés e lo catalan. Foguèt probablament Loís Alibèrt qu'introdusiguèt lo primièr aqueste nom[1] dins sa Gramatica occitana. La denominacion venguèt popularizada puèi pel lingüista, e escrivan, gascon Pèire Bèc durant las annadas 1960.
De lingüistas coma Wilhelm Meyer-Lübke[2] o Loís Alibèrt[3] an afirmat que la relacion entre las doas lengas es plan mai fòrta que lor apartenéncia a de gropes mai fondats suls estats-nacions coma lo galloromanic o l'iberoromanic.
Classificacion
De linguïstas occitans coma Pèir Bèc e Domergue Sumien an propausadas de classificacions supradialectalas de l'ensems occitanoromanic.
Veire tanben
Referéncias
- (ca) Aqueste article es parcialament o en totalitat eissit d’una traduccion de l’article de Wikipèdia en catalan intitolat « Llengües occitanoromàniques ».
- ↑ "Mas se confrontam los parlars naturals de Catalonha e d'Occitania, i a pas cap de dobte, em en preséncia de parlars d'una meteissa familha linguistica, la qu'ai qualificada d'occitano-romana, plaçada a egala distància entre lo francés e l'espanhòl." Loís Alibèrt, Òc, n°7 (01/1950), p. 26
- ↑ Das Katalanische, Heidelberg, 1925
- ↑ Gramatica occitana segon los parlars lengadocians, Montpelhièr, 1976
- ↑ Pierre BEC (1973), Manuel pratique d’occitan moderne, coll. Connaissance des langues, Paris: Picard
- ↑ Domergue SUMIEN (2006), La standardisation pluricentrique de l'occitan: nouvel enjeu sociolinguistique, développement du lexique et de la morphologie, coll. Publications de l'Association Internationale d'Études Occitanes, Turnhout: Brepols