Eroïna

L'eroïna o diacetilmorfina es un opioïd analgesic sintetizat a partir de la morfina. Pauc utilizada en medecina, constituís una dròga illegala dins la majoritat dels païses del monde e, en mai, es considerada coma una de las mai addictivas. Apartenent a la categoria dels opiacèus, l'eroïna s'obten per acetilacion de la morfina, substància presenta naturalament dins la capsula del pavòt. L'eroïna s'administra generalament per via endovenosa, e mai que se consome tanben per via nasala o o que se fume.

Generalament se vend jos forma de polvera blanca o marron, o coma una substància negra peganta. Pasmens se l'eroïna de mai granda puretat es de mai en mai comuna, la majoritat de la substància que se vend per las carrièras es mesclada (talhada) amb d'autres drògas o amb de substàncias coma lo sucre, l'amidon, lo lach en polvera o la quinina. La dròga coneguda coma Speedball es de cocaïna mesclada amb d'eroïna, e combina los efèctes euforizants de la cocaïna.

La dòsi letala es de 100 mg, evidentament la quantitat varia en foncion del subjècte; una dòsi d'usatge volontari conten entre 3 e 10 mg. Se cal prene de dòsis totjorn pus granda per obtenir lo meteis efècte.

Los usatgièrs de l'eroïna coneisson pas lo contengut vertadièr o la composicion reala de las dòsis crompadas, lo risc n'es una subredòsi e mai la mòrt. Aqueles que partejan d'agulhas o de materials d'injeccion corron lo risc de se contaminar per diversas malautiá de transmission sexuala, coma lo VIH, l'epatitis e la majoritat de las malautiás infecciosas. Bona partida dels infectats pel virus del SIDA dels ans 80, 90, fins a uèi, s'infectèron per via parenterala.

Istòria

Fins al Sègle XVIII l'eroïna foguèt utilizada pas que coma medicament e anestesic. Pasmens, dempuèi la fin del Sègle XIX, l'addicion a l'eroïna venguèt un problèma de santat publica. En Euròpa l'usatge s'espendiá lèu. En 1905 la vila de Nòva York consomava prèp de doas tonas d'eroïna per an. En China, la varietat fumada, comencèt a se substituir a l'utilizacion de l'òpi. L'usatge de la substància pendent las guèrras, per tractar los ferits mai grèus, multipliquèt los cases d'eroinomania dins la populacion civila.

Dins los ans 1920 la toxicomania per eroïna èra ja un fach comun e fòrça païses decidiguèron lutar contra. En 1925 de païses coma los Estats Units d'America o Itàlia enebiguèron la produccion e importacion d'eroïna, pauc a pauc lo autres païses europèus tanben l'interdiguèron. Los darrièrs a enebir la venta e l'usatge d'eroïna al vièlh continent foguèron Checoslovaquia en 1960 e Portugal en 1962.

Mai tard, lo trafic clandestin d'eroïna aumentèt, dempuèi los ans 1960 e fortament dels ans 1970 a 80, associat tradicionalment a diverses circomstàncias socialas, coma la Guèrra de Vietnam o la naissença e la difusion de la cultura punk. L'usatge d'eroïna, dins aqueles cases, se popularizèt dins la populacion pus jove, multiplicant los cases d'infeccion de malautiás coma lo SIDA.

Efèctes

Los efèctes son analògs a aqueles de la morfina. Perque es un opiacèu, se metaboliza en morfina dins lo còs. Es un poderós depressor del sistèma nerviós central, amb qualques propietats estimulantas. Relaxa e elimina l'ànsia, e la dolor fisica, pendent que provòca lo sòmi e disminuís l'activitat mentala. Dins lo camp sanitàri, es utilizat per reduire las dolors fisicas intensas.

Risques

Preparacion de l'eroïna per una injeccion

L'eroïna es una de las substàncias que produtz una addiccion mai rapida pels individús. A la capacitat de produire una fòrta tolerància e, en consequéncia d'aquela, una fòrta dependéncia tant psiquica que fisica, revelant de sindròms subte d'abstinéncia que se manifestan en tressusada, tremolaments, insòmni e fòrtas dolors muscularas, totes aqueles simptòmas somatics son d'origina psiquica. Dins l'encastre purament fisic, lo risc mai grand son las infeccions localas e la transmission de malautiás infecciosas. I a tanben lo risc de subredòsi e, dins los cases d'addiccions de long tèrme, trebolici mental coma pèrda de memòria, de motivacion e d'atencion, o diverses cases de depression.

Usatges terapeutics

A partir de son aparicion, l'eroïna s'utilizèt principalament per tractar la tuberculòsi per sa capacitat a suprimir la tossida. Lèu lèu se vegèt que son efècte anestesic èra pas pus grand qu'aquel de la morfina, mas èra mai activa perque se podiá utilizar de dòsis menoras per aténher lo meteis efècte amb d'avantges consequents al nivèl de l'acumulacion dins lo teissuts. Actualament lo cloridrat d'eroïna s'utiliza fòrça pauc, pas que per los cases d'antitossida grèus. En mai l'efècte de l'eroïna es pus poderós qu'aquel de la morfina, mas de mendra durada. Existís tanben la codeïna, un autre alcaloïde opiacèu, que se metaboliza en morfina un còp ingerida per via orala, jos prescripcion medicala, coma antitussiu e analgesic.

Wikimedia Commons prepausa de documents multimèdia liures sus Eroïna.