A la refòrma cantonala de 2015, lo canton passet de 11 a 42 comunas (aura, 27) e Brantòsme (aura, Brantòsme de Perigòrd), qu'era chapluòc, venguet burèu centralizator [1].
La lenga autoctòna es l'occitan lemosin, dins sa varianta perigòrda.
NB. Per de las rasons tecnicas, una partida de las informacions de l'Infobox (superficia, populacion, densitat, n° INSEE) son las de la situacion d'avant 2015.
Lo 13 de brumaire an X (4 de novembre de 1801), lo canton de Brantòsme fuguet conservat [3],[4].
A las eleccions departamentalas del 22 de març 2015, en aplicacion dau decret dau 21 de feurier de 2014 que delimita los cantons dau departament de Dordonha, lo canton de Brantòsme fuguèt modificat : gardet 9 de las 11 comunas dau canton vielh e perdet la comuna d'Agonac, passada dins lo canton noveu de Trelhissac e la de Sent Front d'Alems, aura dins lo canton de Tivier, mas ganhet 33 comunas, dont tot lo canton de Champanhac, tot lo canton de Maruelh e 10 comunas de las 11 del canton de Montagrier[1]. Lo nombre de comunas passet de 42 a 27 (situacion en 2020) per'mor de fusions : creacion de las comunas novelas de Brantòsme de Perigòrd (2 en 2016, puei 8 ancianas comunas en 2019) e de Maruelh de Perigòrd (9 ancianas comunas).
Per decret dau 5 de març de 2020, lo canton chamnhet de nom e venguet canton de Brantòsme de Périgòrd[5].
↑Louis Marie Prudhomme, Dictionnaire géographique et méthodique de la République française en 120 départements, volum 1, París (1798), p. 288, legir en linha [1]
