Batalha d'Ais
La batalha d’Ais (ò batalha d’Aquae Sextiae) se debanèt en 102 avC. Opausèt una armada romana comandada per lo cònsol Caius Marius (40 000 òmes) a una migracion de Teutons menada per lo rèi Teutobod (100 000 òmes). Pasmens, leis efectius precís de la migracion son pauc claras. D'efiech, una tala expedicion recampava de guerriers mai egalament l'ensemble de la societat teutona (familha, prèires...). Lo prat batalhier se situava au pè de Venturi sus lo territòri actuau de la comuna de Porrièras. Lei pèrdas dei dos camps son pauc claras car lo racònte dau combat, escrich per Plutarc (46-120 apC), es probablament una version idealizada de la batalha vertadiera. Dins aquò, lei Romans enregistrèron una victòria importanta e lei Teutons foguèron quasi exterminats. Lei subrevivents foguèron venduts coma esclaus en Itàlia.
Aquela batalha a una gròssa importància dins l'istòria d'Occitània car permetèt ai Romans de confiermar e de renfòrçar sa preséncia dins lo sud-èst de Gàllia. Ansin, la region se romanizèt rapidament e l'adopcion dau latin per lei populacions localas, generalament d'origina celtoligura, foguèt a l'origina de l'occitan. Au nivèu politic, lo combat renforcèt lo prestigi de Marius qu'obtenguèt ansin un segond trionf après aqueu de 104 avC. Capturat, Teutobod participèt a la ceremònia coma vencut e foguèt probablament executat quauquei jorns pus tard.
Liames intèrnes
[modificar | Modificar lo còdi]Bibliografia
[modificar | Modificar lo còdi]- Plutarc, Vida parallèlas, XI.