Vièlh anglés
|
Ænglisc, Englisc, Anglisc
Anglosaxon o Vièlh Anglés
| |
|---|---|
 Un detalh de la primièra pagina del manuscrit de Beowulf que mòstra los mots "ofer hron rade", traduch coma "al dessús de la rota de la balena (mar)". Es un exemple d'un aparelh stilistic de vièlh anglés, lo kenning. |
|
| Periòde | sègle VI - sègle XII |
| Lengas filhas | anglés mejan e scòts ancian |
| Parlat en | autres còps en Anglatèrra e al sud d'Escòcia |
| Parlat per | lenga anciana - 0 personas |
| Tipologia | Flexionala |
| Familha lingüistica | lengas indoeuropèas > lengas germanicas > lengas germanicas occidentalas > lengas ingvaeonicas > lengas anglofrisianas > lengas anglicas > Anglosaxon |
| Grop | I (lenga individuala) |
| Estatut oficial | |
| ISO 639-2 | ang (en) |
| ISO 639-3 | ang (en) |
| ISO 639-6 | ango (en) |
| Parent | angl (en) |
L'anglosaxon o vièlh anglés (Ænglisc, Anglisc, Englisc, prononciat coma [ˈæŋɡliʃ]) es la primièra fasa de desvolopament de la lenga anglesa. L'anglosaxon se parlava en Anglatèrra e al sud d'Escòcia entre los sègles VIII e XI. L'invasion normanda d'Anglatèrra per Guilhèm lo Conquistaire, en 1066, marca simbolicament la fin progressiva de l'anglosaxon e lo passatge a l'anglés mejan.
L'extension aproximativa de las lengas germanicas al començament del segle X: Dialècte de noroèc de l'oèst Dialècte de noroèc de l'èst Vielh gotlandés Gotic de Crimèa Vielh anglés (Ingvaeonic) Las lengas germanicas occidentalas continentalas.