Valèri Bernard

Valèri Bernard (en francés: Valère Bernard; Marselha, 10 de febrièr de 1860 – Marselha, 6 d'octobre de 1936) foguèt un pintor, gravador e escrivan occitan de Provença.

Biografia

Valèri Bernard fasent un discors durant l'enterrament de Frederic Mistral

Sa familha èra sortida d'Avinhon. A 15 ans, s'inscriguèt a l'Escòla de las Bèlas Arts a Marselha, abans de contunhar a estudiar la pintura a París amb Alexandre Cabanèl e Pierre Puvis de Chavannes. Dins la capitala francesa venguèt amic de mantun felibre occitan coma Pau Arena, Raols Ginèsta e Maurici Faure entre d'autres e collaborèt a la Revue Félibréenne qu'aviá fondada Pau Marieton.

Venguèt Majoral del Felibritge en 1894, e ne foguèt puèi Capolièr de 1909 a 1919. Pauc a cha pauc, se virèt cap a una concepcion globala de la lenga occitana (que per el inclusiá lo catalan), e compausèt alara La legenda d'Esclarmonda dins aquel parlar mixte, que voliá unificador per totes. De 1930 a sa mòrt, foguèt president de la Societat d'Estudis Occitans.

Òbras paregudas

Li Balado d'Aram, 1883.
Li Cadarau, 1884
Guerro, ambe 11 gravaduras de l'autor, 1893
Bagatóuni, roman, 1894
La Pauriho, poèmas, 1899
Long la Mar Latino, poèma, 1908
L'Aubre en Flour, poèmas, 1913
La Legenda d'Esclarmonda, poèma en dotze cants, 1925
Lugar, 1925

Òbras postumas

Lindaflor, Rèina dels Somnhes Fleur pure, 1938.
Letanìo, Litanies, poèmas, 1946.
La Légende de Jean de l'Ours, 1974.
Mémoires, 1978.
Jouglar Felibre, amb traduccion francesa, 1982.
Proumié e darrié pouèmo, 1986.
Dans le monde des rêves, récit, 1986.
Ienoun, poèma inacabat, 1987.
La Feruno, amb traduccion francesa, 1992.
Angèlo Dàvi, amb traduccion francesa, 1996.

Bibliografia

{{{títol}}}. ISBN 978-2-9533591-0-7.

Ligams

Wikidata: Q3554193
Multimedia: Valère Bernard

Tot sus Valèri Bernard (en francés)

Precedit per

Valèri Bernard

Seguit per

Pèire Devoluy

Capolier dau Felibritge

dau 27 d'agost de 1909-1919

Josèp Fallen