Segonda Fitna
La Segonda Fitna es una guèrra civila que devesiguèt lo Califat Omeia après la mòrt de son fondator, Muawiya, en 680. Opausèt lei califas omeias a doas rebellions. Lei combats durèron de 680 a 692 e entraïnèron la rompedura definitiva entre sunitas e chiitas.
La premiera foguèt menada per lei partisans de la dinastia d'Ali après lo refús d'Hussein de reconéisser l'autoritat de Yazid, lo successor de Muawiya. S'acabèt per una victòria rapida deis Omeias amb la mòrt d'Hussein durant la batalha de Kerbala (octòbre de 680). I aguèt encara quauquei trèbols organizats per de partisans d'Ali, mai sensa cap, poguèron pas menaçar lo poder omeia. La segonda rebellion foguèt dirigida per Abd Allah ibn az-Zubayr, un cap de La Mèca, que refusèt egalament de reconéisser Yazid coma califa. En plaça, s'autoproclamèt califa e obtenguèt l'aleujança de plusors províncias (Egipte, Iraq...). La mòrt de Yazid en 683 favorizèt sa revòuta. Pasmens, en 684, sei tropas foguèron batudas a la batalha de Marj Rahit[1]. En 685, lo califa Abd al-Malik prenguèt la direccion dau Califat Omeia. Sobeiran competent, capitèt pauc a cha pauc de restaurar l'eficacitat de son govèrn. En 692, seis armadas reconquistèron La Mèca e executèron az-Zubayr, çò que marquèt la fin dei trèbols[2].
Liames intèrnes
[modificar | Modificar lo còdi]Bibliografia
[modificar | Modificar lo còdi]Nòtas e referéncias
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ (en) Hugh Nigel Kennedy, The Prophet and the Age of the Caliphates : The Islamic Near East from the Sixth to the Eleventh Century, Routledge, 2004, p. 91.
- ↑ (en) Hugh Nigel Kennedy, The Prophet and the Age of the Caliphates : The Islamic Near East from the Sixth to the Eleventh Century, Routledge, 2004, p. 98.