Abd Allah ibn az-Zubayr
Abd Allah ibn az-Zubayr (mai de 624, La Mèca - 1èr d'octòbre de 692, La Mèca) es un cap musulman de la Peninsula Aràbia que se proclamèt califa durant la Segonda Fitna.
Eissit de la tribü dei Banu Assad e dau clan qorequita, èra un descendent d'Abu Bakr as-Siddiq, lo premier califa. Durant sa jovença, participèt ai premierei campanhas de l'expansion aràbia. Sembla pas de participar a la vida politica dau Califat fins a la mòrt de Muawiya en 680, mai refusèt de reconóisser Yazid Ièr coma califa. Se retirèt alora en Hejaz onte s'autoproclamèt califa. Renforcèt rapidament sa posicion dins la Peninsula Aràbia e menacèt de prendre lo contraròtle de Siria e d'Egipte.
Son poder èra sostengut per leis Arabis que volián gardar de privilègis menaçats per l'expansion. Lo califa omeia Yazid l'ataquèt en 683, après aver batut leis insureccions chiitas de Mesopotamia, mai moriguèt durant la campanha. Aquò entraïnèt una guèrra civila au sen de la dinastia omeia per lo remplaçar e permetèt a az-Zubayr d'estabilizar sa situacion. Pasmens, son territòri èra menaçat per lei kharijitas e, au començament deis ans 690, leis Omeias avián reglat sei problemas de succession sota la direccion dau califa Abd al-Malik (685-705). Poguèron donc mandar una armada que prenguèt La Mèca en 692. Az-Zubayr foguèt tuat durant lei combats e son cadavre foguèt decapitat e crucificat.
Liames intèrnes
[modificar | Modificar lo còdi]Bibliografia
[modificar | Modificar lo còdi]- (en) Nicola Clarke, « 'Abd Allah b. al-Zubayr », dins Oliver Nicholson (dir.), The Oxford Dictionary of Late Antiquity, Orford, Oxford University Press, 2018.