New age
La musica new age es un genre musical sovent associat a l'environamentalisma e a l'espiritualitat New Age que veïcula un ambient relaxant e puslèu optimista.
La musica new age, que d'unes tròces son especificament concebuts per lors autors per la relaxacion per evacuar l'estrès, es sovent jogada pendent sessions de iòga, de meditacion, per generar una atmosfèra calmanta.
Aquela musica intègra sovent bruches eissits de la natura.
La musica new age se pòt presentar siá jos forma de musica electronica, sovent caracterizada per de tròces sostenguts de sintetizador, siá jos forma acostica, amb d'instruments coma la flaüta, lo piano, la guitarra acostica e una brava varietat d'instruments acostics non-occidentals, siá jos forma d'una combinason de las doas, electronica e acostica.
Las part vocalas son raras dins la musica new age e pòdon, quand son presentas, èsser siá tròces de cants de pòbles autoctòns minorats, Natius Americans (Indians Sacred Spirit), Tibetans, pòbles de las illas Salamon (Deep Forest), Irlandeses (Moya Brennan, Enya), Occitans (grop ÒC), o alavetz cants amb de paraulas inspiradas de la mitologia, de l'Antiquitat, de l'Edat Mejana (Enigma, Era, Gregorian).
La musica new age s'inspira d'una varietat d'artistas eles meteisses eissits d'una varietat de genres, lo jazz de Keith Jarrett, Paul Horn o Pat Metheny, los instrumentalistas John Fahey e Leo Kottke, los minimalistas Terry Riley, La Monte Young e Steve Reich, lo grop de ròck progressiu anglés Pink Floyd, e plan solide d'unes precursors de la musica electronica de las annadas 70 coma Brian Eno, Vangelis, Giorgio Moroder e Jean-Michel Jarre, Tubular Bells de Mike Oldfield en 1973 essent quitament considerat per d'unes especialistas coma lo primièr album new age de l'Istòria.
Dins las annadas 1990 e 2000, lo genre ven fòrça popular amb las capitadas comercialas d'Enigma, d'Era, d'Indians Sacred Spirit, de Deep Forest e del grop ÒC.[1]