Lluís Llach
Lluís Llach i Grande (Girona, 7 de mai de 1948) es un cantaire e musician catalan. Demest los artistas mai famoses internacionalament, es conegut subretot per encausa de sa cançon "L'Estaca". Aparteniá al grop dels Setze Jutges que ne foguèt lo membre mai jove e pòt èsser considerat coma un dels pilars de la Nova Cançó catalana, e tanben de la cançon catalana actuala.
Es un dels actors mai importants e visibles dins lo procès que vòl portar Catalonha cap a l'independéncia dempuèi 2013.
Biografia
Lluís Llach es lo filh d'un mètge de vilatge, sortit d'una familha de proprietaris, que faguèt sa plaça dins lo vilatge empordanés de Verges. Sa maire èra professora e aviá recebut una educacion borgesa a Barcelona. A un fraire ainat que se sona Josep Maria.
Segon las quitas paraulas de Lluís Llach, la persona que lo portèt a la musica foguèt sa maire. Èra sieuna la guitarra qu'emplegavan el e son fraire. A mai avián un piano. Compausèt sas primièras melodias quand aviá pas que sièis o sèt ans. Pasmens sa primièra vertadièra cançon escricha per son fraire e qu'el n'aviá escrich la musica data de 1965. Aquela cançon es Que feliç era, mare.
Son espelida se faguèt al començament de 1967 en integrar lo movement de la Nova Cançó a travèrs sa participacion al grop Els Setze Jutges, que ne foguèt lo darrièr membre. Causiguèt de seguida la draia del compromés dobèrt, qu'a seguit long de son evolucion artistica.
A la fin de 1969, aprèp maites capitadas a nivèl popular claras, se presentèt en solitari al Palau de la Música Catalana e ailà s'afirmèt coma un dels melhors cantautors del moment amb una popularitat qu'èra a créisser e créisser a totes los nivèls. Viatgèt puèi a Cuba, e se presentèt tanben solet davant lo public de Madrid. Aquò li portèt de duras proïbicions: durant quatre annadas podriá pas cantar mai a Barcelona. Figuèt alara quand comencèt a cantar sovent per França, subretot a París, ont capitèt de passar a l'Olympia.
Aprèp sos recitals de l'an 1975 foguèt arrestat, multat e durant de mesadas foguèron empachats totes sos concèrts dins l'estat espanhòl. Tornèt sortir en 1976 al Palau Municipal d'Esports de Barcelona ont demostrèt d'un biais clar e net aqueste poder sieu d'amassar lo public.
Durant sa carrièra a mai de cantar de tèxtes sieus, escriguèt de musica pels poèmas de poètas divèrses que aital ajudèt a los far conéisser, es lo cas per exemple de Kavafis, Joan Salvat-Papasseit, Joan Oliver, Josep Maria de Sagarra, Màrius Torres o Miquel Martí i Pol.
Sa produccion es enòrma. Demest las cançons mai popularas tenèm:
- L'Estaca
- El Bandoler
- La Gallineta
- Si arribeu
- I si canto trist
- Que tinguem sort
- Fills d'Hiroshima
- Itaca
- Vaixell de Grècia
- Jo també he dormit a l'alba
L'an 2000 inaugurèt dins la vila de Valéncia la cantata Germanies, creada en collaboracion amb lo poèta Miquel Martí i Pol. Sortiguèt del concèrt lo disc aquela meteissa annada.
Pendent l'annada 2005 faguèt la virada "Que no s'apague la llum" amassa amb lo cantaire valencian Feliu Ventura, que menèt a l'enregistrament d'un disc comun en dirècte, amb de cançons dels dos cantaires al Gran Teatre de Xàtiva.
Discografia completa
Aquí la produccion discografica de Lluís Llach publicada en disc e CD. Compren pas los singles nimai los disques que acompanhan de libres.
- Els èxits de Lluís Llach (1968)
- Ara i aquí (1970)
- Com un arbre nu (1972)
- Lluís Llach a l'Olympia (1973)
- I si canto trist... (1974)
- Viatge a Itaca (1975)
- Barcelona, gener de 1976 (1976)
- Campanades a morts (1977)
- El meu amic, el mar (1978)
- Somniem (1979)
- Verges 50 (1980)
- I amb el somriure, la revolta (1982)
- T'estimo (1984)
- Maremar (1985)
- Camp del Barça, 6 de juliol de 1985 (1985)
- Astres (1986)
- Geografia (1988)
- La forja de un rebelde (BSO)(1990)
- Torna aviat (1991)
- Ara, 25 anys en directe (1992)
- Un pont de mar blava (1993)
- Rar (1994)
- Porrera (1995)
- Nu (1997)
- 9 (1998)
- Temps de revoltes (2000)
- Jocs (2002)
- Junts (2003)
- Poetes (2004)
- Que no s'apague la llum amassa amb Feliu Ventura, (2005)
- i. (2006)
- Verges 2007 (2007)