Legenda negra espanhòla

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Illustracion de Théodore de Bry (1528 – 1598) inspirada d'un passatge de la Brevísima de Bartolomé de las Casas, descrivent de chaples supausat d'enfants amerindians pels Espanhòls.

Se nomena legenda negra espanhòla una percepcion negativa de l'istòria de l'Espanha, associant de biais maniquèu lo país amb l'intoleréncia, lo fanatisme religiós e l'obscurantisme. Lo tèrme foguèt introduch per Julián Juderías dins un libre paregut en 1914, La leyenda negra y la verdad histórica (La legenda negra e la vertat istorica).

Istoriografia[modificar | Modificar lo còdi]

Lo tèrme e lo concèpte de « legenda negra » foguèton aplocats a l'istòria d'Espanha e definís per Julián Juderías dins son obratge La Legenda negra e la vertat istorica publicat pel primièr còp en genièr-febrièr de 1914 dins cinc numèros de La Ilustración Española y Americana[1]. S'aplican pertot a una vision critica de l'Espanha del sègle XVI, subretota lo subjècte de la luta contra lo protestantisme en Euròpa menada per Felip II[2], fòrça difuzada per unes istorians protestants[3].

L'expression es utilizada per Rómulo D. Carbia dans son Historia de la Leyenda Negra hispanoamericana de 1943, insistissent encara mai sus l'existéncia d'una legenda negra en America. Aqueste percepcion istorica èra en efièch pro difusada als EUA pendent lo sègle XIX, e foguèt per exemple utilizada pendent la Guèrra americano-mexicana (1846) e la Guèrra ispano-americana de 1898, que se tornèt nomenar la Brevísima relación de la destrucción de las Indias de Bartolomé de las Casas, que denoncia sus un ton polemic e amb fòrça exageracions las malfasenças realizada pels colons espanhòls pendent la conquista del Mond Novèl[4],[5].

Dins l'istoriografia contemporanèa, fòrça especialistas de l'istòria d'Espanha, coma Bartolomé Bennassar[6], Jean-Pierre Dedieu o Gérard Dufour[7] en França, utilizan lo concèpte de legenda negra per designar las exageracions espandidas per unes dels opausants de l'Inquisicion; lors recercas fan de contradiccions sul nombre de sas victimas, a unas epòca en particular, e la frequéncia de son utilizacion de la tortura.

L'istoriografia recenta atribuís tanben la brutala casuda demografica de la populacion amerindiana mai al chòc bacteriologic de l'escambi colombian qu'a las violéncias realizadas pels Espanhòls pendent la conquista e la colonizacion de l'America, e contesta la natura genocidària dels omicidis e dels maltractaments realizats pendent l'empèri espanhol[8].

Dins aquesta teorias, l'expression « legenda negra » a per objectiu d'englobar çò qu'aquestes autors consideran coma una seriá de mensorgas, de legendas, de manipulacions e d'exageracions de vertats istoricas sus l'istòria espanhòla.

D'autres autors coma Alfredo Alvar, Ricardo García Carcel, Lourdes Mateo Bretos e Carmen Iglesias sostenon pasmens qu'existís pas de legenda negra, et qu'il s'agit seulement d'una mena de complèxe negatiu que los Espanhòls an sus eles mèsme de los imatge à l'estrangièr.

Vejatz tanben[modificar | Modificar lo còdi]

Articles connèxes[modificar | Modificar lo còdi]

Nòtas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]

  1. ↑ Pérez 2009, Introduction.
  2. ↑ voir à ce sujet l'article Soulèvement des Pays-Bas espagnols
  3. ↑ « Black legend » dans l'Encyclopædia Britannica.
  4. ↑ Nicole Giroud, Une mosaïque de Fr. Bartholomé de las Casas (1484-1566) : histoire de la réception dans l'histoire, la théologie, la société, l'art et la littérature, Éditions Universitaires de Fribourg Suisse, 2002, p. 149 : « Les exagérations ».
  5. ↑ Consuelo Varela, introduction à la Brevísima, Castalia, Madrid, 1999, ISBN 84-7039-833-4Error d'escript : lo modul « check isxn » existís pas., p. 34-46.
  6. ↑ Bennassar, dans L'Inquisition espagnole (Modèl:Chap.I, p. 15-16), indique qu'Henry-Charles Lea « n'éprouvait aucune sympathie pour le Saint-Office », mais que la conclusion de son History of the Inquisition in Spain (1906-1907), qui « reste, en dépit de [son ancienneté], l'ouvrage le plus documenté sur le sujet », est que « Llorente exagère énormément » (tome IV, livre IX, chapitre 2, p. 516-525). De même, Henry Kamen, dans The Spanish Inquisition: A Historical Revision, écrit : « Llorente came up with the incredible figures of 31,912 relaxations in person, 17,659 relaxations in effigy, and 291,450 penitents, a grand total of 341,021 victims. All the historical evidence has shown this greatly exaggerated figure to be without any foundation » (p. 280-281 de l'édition de 1965).
  7. ↑ Gérard Dufour, spécialiste reconnu de Llorente, écrit dans l'article Juan Antonio Llorente, de servidor a crítico de la Inquisición (Historia 16, Modèl:Numéro83, 1983, (ISSN 0210-6353)) : « Lo que interesaba en la Historia crítica no era tanto lo que decía Llorente como lo que permitía decir contra los ultrarrealistas de otra sociedad secreta, muy temida por los liberales franceses: Congrégation. Creyendo hacer una obra histórica, Llorente había hecho obra política ».
  8. ↑ Frédéric Dorel, « La thèse du « génocide indien » : guerre de position entre science et mémoire », Amnis, no , 2006, mis en ligne le 01 juin 2006, consulté le 13 janvier 2015.

Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]

  • Julián Juderías, La leyenda negra y la verdad histórica, Salamanque, Junta de Castilla y León, 2003, ISBN 84-9718-225-1Error d'escript : lo modul « check isxn » existís pas.
  • Rómulo D. Carbia, Historia de la Leyenda Negra hispanoamericana, Madrid, Marcial Pons Historia, 2004, ISBN 84-95379-89-9Error d'escript : lo modul « check isxn » existís pas.
  • Vaca de Osma, El Imperio y la leyenda negra, Madrid, Rialp, 2004, ISBN 84-321-3499-6Error d'escript : lo modul « check isxn » existís pas.
  •  {{{títol}}}. .
Recuperada de « https://oc.wikipedia.org/w/index.php?title=Legenda_negra_espanhòla&oldid=2084785 »