Vejatz lo contengut

Joseph Keilberth

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Joseph Keilberth.

Joseph Keilberth, nascut lo 19 d'abril 1908 a Karlsruhe, mòrt lo 20 de julhet 1968 a Munic, foguèt un cap d'orquèstra alemand, conegut mai per l'operà que per la musica sinfonica.

Originas

[modificar | Modificar lo còdi]

La familha de Joseph Keilberth veniá del Naut Palatinat (districte actual de Bavièra que sa capitala es Ratisbona). Lo papet èra un cap d'orquèstra de musica militara e la paire violoncellista solo al Badische Hofkapelle Karlsruhe (Orquèstra de la Cort de Baden a Karlsruhe), ont joguèt jos la direccion de Felix Mottl fins a 1903.

Estapas de sa carrièra

[modificar | Modificar lo còdi]

Karlsruhe

[modificar | Modificar lo còdi]

Joseph Keilberth comencèt sa carrièra a l'Operà d'Estat de Karlsruhe, en primièr coma repetitor de la Badische Hofkapelle Karlsruhe (que recebrà pas son nom actual de Badische Staatskapelle Karlsruhe, « Orquèstra d'Estat de Baden a Karlsruhe » qu'en 1933), puèi coma Kapellmeister. En 1935, demandèt lo pòste de Generalmusikdirektor (Director General de la Musica) dins sa vila natala e l'obtenguèt contra Herbert von Karajan. Pr'aquò, se pòt pas trobar cap de signatura d'el a la Kampfbund für deutsche Kultur (Liga militanta per la Cultura alemanda, nazia), nimai a l'organizacion que li succediguèt, la Nationalsozialistischen Kulturgemeinde (Comunautat de la Cultura nacional-socialista). En genièr 39, dirigiguèt ambe l'orquèstra de Karlsruhe una òbra de Stravinski, un compositor regetat per bolchevisme cultural [1].

Praga

[modificar | Modificar lo còdi]

En 1940, obtenguèt, sus la recomandacion de Wilhelm Furtwängler, lo pòste de Generalmusikdirektor de la Deutsche Philharmonische Orchester (Orquèstra filarmonica alemanda) a Praga, un orquèstra qu'existiguèt dejà a l'epòca de la Dobla Monarquia d'Austria-Ongria, mas que preniá, dins la politica culturala nazia pel Protectorat de Boèmia e Moràvia, una importància particulara : far compés a l'Orquèstra filarmonica chèca e son cap d'orquèstra principal Václav Talich, qu'aviá un grand prestigi internacional. Se sap pas se Joseph Keilberth faguèt un còp un concèrt per l'aniversari de Hitler. Faguèt 400 concèrts, dins 20 programas, ambe l'orquèstra, ambe solament la musica de compositors que lo regime sosteniá. Keilberth capitèt a far classar l'ensemble de Praga coma uk (unabkömmlich, « indispensable ») per tal d'empachar la convocacion de musicians sul front, çò que fa que l'orquèstre poguèt contunhar pendent tota la Segonda Guèrra mondiala e donar una serada Beethoven lo 1èr de mai 1945. Segon Fred K. Prieberg Keilberth èra de 1942 a 1945 lo cap regional de la Reichsmusikkammer (Cambra de la Musica de l'Estat, l'organizacion corporativa nazia) del Protectorat de Boèmia e Moràvia [2]. Dins la fasa finala de la guèrra, Keilberth foguèt admés dins la Gottbegnadeten-Liste (Liste dels artistas pus importants, aprovada per Hitler) que li permetiá d'escapar a la mobilisacion, quitament sul front interior en cas d'invasion [3],[4].

Drèsda e Berlin

[modificar | Modificar lo còdi]

Après l'empresonament e'l trabalh forçat, Keilberth foguèt expulsat en Saxonia ambe la familha e arribèt a Drèsda lo 10 de junh 1945. Foguèt nomenat sulcòp al cap de la Staatskapelle de Drèsda e dubriguèt la sason de concerts lo 16 de julhet 1945. Keilberth ocupèt lo pòste fins a 1949, mès demorèt a Drèsda d'aquí a 1950. Apareguèt tanben entre 1948 e 1951 coma cap principal de la Staatskapelle de Berlin, que jogava a l'epòca dins l'Admiralspalast perqué lo Lindenoper (Staatsoper Unter den Linden) èra destruit e dubriguèt pas que lo 4 de setembre 1955.

Bamberg, Amborg e Munic

[modificar | Modificar lo còdi]

De 1950 a sa mort en 1968, Keilberth foguèt cap principal de l'Orquèstra sinfonica de Bamberg, que nasquèt après la Segonda Guèrra mondiala a Bamberg en partida ambe de musicians de son Orquèstra alemanda de Praga. De 1951 a 1959, foguèt tanben Generalmusikdirektor a Amborg e cap de la Philharmonisches Staatsorchesters Hamburg (Orquèstra filarmonica d'Estat d'Amborg). En 1959, mudèt al pòste de Generalmusikdirektor bavarés al Bayerische Staatsoper (Operà d'Estat de Bavièra), a Munic. Keilberth moriguèt d'un infarctus lo 20 de julhet 1968 sul podium del Nationaltheaters de Munic al moment d'una representacion de Tristan e Isòlda de Richard Wagner, quand Isolde cantava al mièg del segond acte « So stürben wir, um ungetrennt » (Aital amassa moririam) al Teatre Nacional de Munic [5], exactament al meteis lòc ont Felix Mottl agèt sa crisi cardiaca fatala lo 2 de julhet 1911 en dirigiguent Tristan und Isolde. Fins ara, foguèt lo sol cap d'orquèstra en Bavièra qu'agèt la responsabilitat de doás de las pus grandas orquèstras del país al còp.

Cap convidat

[modificar | Modificar lo còdi]

Importància

[modificar | Modificar lo còdi]

Discografia

[modificar | Modificar lo còdi]

(Seleccion per òrdre alfabetic de compositors)

  • Beethoven: Simfonia n° 1 (Bamberger Symphoniker / 3–5 de julhet 1958 / Telefunken SLT 43007)
  • Beethoven: Simfonia n° 2 (Bamberger Symphoniker / 1–3 de julhet 1958 / Telefunken SLT 43049 & NHKO / 1968 en public a Tòquio)
  • Beethoven: Simfonia n° 3 (Philharmonisches Staatsorchester Hamburg / del 27 de setembre al 3 d'octobre 1956 / Telefunken SLT 43001 & Bamberger Symphoniker / 1968 en public a Tòquio)
  • Beethoven: Simfonia n° 4 (Philharmonisches Staatsorchester Hamburg / del 30 de setembre al 3 d'octobre 1959 / Telefunken SLT 43052 & Bamberger Symphoniker / 1968 en public a Tòquio)
  • Beethoven: Simfonia n° 5 (Philharmonisches Staatsorchester Hamburg / 6.–7. Januar 1953 / Telefunken LSK 7021 & Philharmonisches Staatsorchester Hamburg / 28. Januar bis 5. Februar 1958 / Telefunken SLT 43002)
  • Beethoven: Simfonia n° 6 (Bamberger Symphoniker / 8.–10. Juli 1960 / Telefunken SLT 43050)
  • Beethoven: Simfonia n° 7 (Berliner Philharmoniker / 27.–29. Oktober 1959 / Telefunken SLT 43040 & Sinfonie-Orchester des Bayerischen Rundfunks / 5. Mai 1967 / Orfeo)
  • Beethoven: Simfonia n° 8 (Philharmonisches Staatsorchester Hamburg / 6. Oktober 1958 / Telefunken SLT 43007 & Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks / 5. Mai 1967 live im Herkulessaal München / Orfeo & NHKO / 1. Mai 1967 live in Tokio)
  • Beethoven: Simfonia n° 9 (NHK-Sinfonieorchester / Ito / Kurimoto / Mori / Ohashi / 1965 en public a Tòquio)
  • Brahms: Simfonia n° 1 (Berliner Philharmoniker / 8. März 1951 / Telefunken LSK 7008 & NHK-Sinfonieorchester / 1968 en public a Tòquio)
  • Brahms: Simfonia n° 2 (Berliner Philharmoniker / 6. Februar 1962 / Telefunken SLT 43065 & Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks / 8. Dezember 1966 live im Herkulessaal München)
  • Brahms: Simfonia n° 3 (Philharmonisches Staatsorchester Hamburg / 6. Februar 1951 / Telefunken LSK 7020 & Bamberger Symphoniker / 8.–9. Juli 1963 / Telefunken NT 846)
  • Brahms: Simfonia n° 4 (Philharmonisches Staatsorchester Hamburg / 21.–25. April 1960 / Telefunken SLT 43042 & Bamberger Symphoniker / 20. Mai 1968 en public a Tòquio)
  • Bruckner: Simfonia n° 4 (NHK-Sinfonieorchester / 1968 en public a Tòquio)
  • Bruckner: Simfonia n° 6 (Berliner Philharmoniker / 10.–14. März 1963 / Telefunken)
  • Bruckner: Simfonia n° 7 (NHK-Sinfonieorchester / 1968 en public a Tòquio)
  • Bruckner: Simfonia n° 9 (Philharmonisches Staatsorchester Hamburg / 31. Oktober bis 3. November 1956 Telefunken)
  • Furtwängler: Simfonia Nr. 3 (Berliner Philharmoniker / 1956)
  • Händel: Concerto grosso B-Dur op. 3–2 (NHK-Sinfonieorchester / 1968 en public a Tòquio)
  • Haydn: Simfonias n° 85 „La reine“ e n° 101 „Lo Relòtge“ (Bamberger Symphoniker / 8–11 de julhet 1957 / Telefunken SLT 43015)
  • Hindemith: Cardillac (enregistrament integral / Kölner Rundfunk-Sinfonieorchester / Kölner Rundfunkchor / Fischer-Dieskau / Kirschstein / Grobe / Kohn / Söderström / 14.–19. Juni 1968 / Deutsche Grammophon Gesellschaft 2707042)
  • Mahler: Das Lied von der Erde (Bamberger Symphoniker / Fischer-Dieskau / Wunderlich / 1964)
  • Marschner: Hans Heiling (enregistrament integral / WDR-Sinfonieorchester / Franzen / Plumacher / Prey / Synek / Kirschstein / Hering / Meister / 1966 live in Köln)
  • Mozart: Die Zauberflöte (enregistrament integral / WDR Sinfonieorchester / Greindl / Schock / Hotter / Lipp / Sert / Kunz / 1954)
  • Mozart: Die Zauberflöte (Wiener Philharmoniker / Còr del Wiener Staatsoper / Wunderlich / Frick / Wächter / Köth / Berry / 1960 Salzburger Festspiele)
  • Mozart: Serenade G-Dur KV 525 „Eine kleine Nachtmusik“ (Bamberger Symphoniker / 21 de julhet 1959 / Telefunken SLT 43068)
  • Mozart: Simfonia n° 17, G-Dur, KV 129 (Bamberger Symphoniker / 1968)
  • Mozart: Simfonia n° 28, KV 200 (Bamberger Symphoniker / 23–25 de julhet 1962 / Telefunken SLT 43068)
  • Mozart: Simfonia n° 35 „Haffner“, KV 385 (Bamberger Symphoniker / 10 de julhet 1963 / Telefunken SLT 43084)
  • Mozart: Simfonia n° 36 „Linzer“, KV 425 (Bamberger Symphoniker / 11 de julhet 1963 / Telefunken SLT 43084)
  • Mozart: Simfonia n° 38 „Prager“, KV 504 (Bamberger Symphoniker / 2 de novembre 1955 / Telefunken SLT 43012)
  • Mozart: Simfonia n° 39, KV 543 (Bamberger Symphoniker / 2 de novembre 1955 / Telefunken SLT 43012)
  • Mozart: Simfonia n° 40 g-moll, KV 550 (Bamberger Symphoniker / 18.–19. Juli 1959 / Telefunken SLT 43038 & Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks / 8. Dezember 1966)
  • Mozart: Simfonia n° 41 C-Dur „Jupiter“, KV 551 (Bamberger Symphoniker / 19.–20. Juli 1959 / Telefunken SLT 43038 & NHK-Sinfonieorchester / 1968 en public a Tòquio)
  • Pfitzner: Von deutscher Seele (enregistrament integral / Symphonieorchester und Chor des Bayerischen Rundfunks / Giebel / Töpper / Wunderlich / Wiener / 9. Dezember 1965 / Deutsche Grammophon Gesellschaft 139 157-58)
  • Reger: Variations e Fuga sus un Tèma de J. A. Hiller, op. 100 (Philharmonisches Staatsorchester Hamburg / 29. – 31. März 1955 / Telefunken SLT 43064)
  • Reger: Variations e Fuga sus un Tèma de Mozart, op. 132 (Bamberger Symphoniker / 23.–25. Juli 1962 / Telefunken SLT 43067)
  • Reger: Ballettsuite für Orchester, op. 130 (Bamberger Symphoniker / 24.–25. Juli 1962 Telefunken SLT 43067)
  • Rossini: Der Barbier von Sevilla (enregistrament integral en alemand/ Chor und Orchester der Bayerischen Staatsoper / Wunderlich / Prey / Hotter / Köth / Proebstl / 1959)
  • Schubert: Simfonia n° 8 [n° 7] en si menor „Unvollendete“, (Bamberger Symphoniker / 7. Juli 1960 / Telefunken STW 30232)
  • Schumann: Concerto per piano e orquèstra (Annie Fischer / WDR Sinfonieorchester / 28 d'abrial 1958)
  • Smetana: Vltava (o La Moldau) (Bamberger Symphoniker / 20–21 de julhet 1961 /Telefunken STW 30237)
  • Smetana: Dels Prats e dels Bòsques de Boèmia, en tchèc Z českých luhů a hájů (Bamberger Symphoniker / 20–21 de julhet 1961 /Telefunken STW 30237)
  • R.Strauss: Till Eulenspiegels lustige Streiche (Bamberger Symphoniker / 1968 en public a Tòquio)
  • R.Strauss: Der Rosenkavalier (enregistrament integral / Orchester der Bayerischen Staatsoper / Watson / Böhme / Töpper / Wiener / Köth / Waas / Stolze / 1965 en public a Munic)
  • R.Strauss: Salome (enregistrament integral / Orchester der Bayerischen Staatsoper / Barth / Borkh / Fehenberger / Hotter / Lorenz / 1951 en public a Munic)
  • R.Strauss: Die Frau ohne Schatten (enregistrament integral (Abgekürzt) / Bayerisches Staatsorchester / Jess Thomas / Bjoner / Fischer-Dieskau / Borkh / Mödl / Hotter / Hallstein / Paskuda / Töpper / Fassbaender / 21.11.1963 en public al Nationaltheater München)
  • Wagner: Tristan und Isolde (enregistrament integral / Chor und Orchester der Bayerischen Staatsoper / Bjoner / Uhl / Töpper / Wiener / Frick / 1965)
  • Wagner: Die Meistersinger von Nürnberg (enregistrament integral / Wiener / Hotter / Thaw / Hoppe / Kusche / Metternich / Chor und Orchester der Bayerischen Staatsoper / 1963)
  • Wagner: Der Ring des Nibelungen (Live aus Bayreuth / 1955) / primièr enregistrament integral en stereo Decca / Lag 50 Jahre unveröffentlicht im Archiv / erstmals erschienen bei TESTAMENT 2006
  • Weber: Der Freischütz (enregistrament integral / Berliner Philharmoniker / Grümmer / Otto / Schock / Kohn / Prey / Wiemann / Frick / del 23 d'abrial al 14 de septembre 1958 / EMI HMV ASD 319–321)


Nòtas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. ↑ Thomas Keilberth, Joseph Keilberth. Ein Dirigentenleben im XX. Jahrhundert , Apollon-Musikoffizin Austria, Wien 2007, p. 21 e 55
  2. ↑ Fred K. Prieberg: Handbuch Deutsche Musiker 1933-1945, CD-Rom-Lexikon, Kiel 2004, p. 3.603
  3. ↑ Oliver Rathkolb Führertreu und gottbegnadet. Künstlereliten im Dritten Reich, Österreichischer Bundesverlag Wien 1991
  4. ↑ Ernst Klee: Das Kulturlexikon zum Dritten Reich. Wer war was vor und nach 1945. S. Fischer, Frankfurt am Main 2007, p. 299.
  5. ↑ Marius Bruderreck, notícia de l'edicion Warner Icon The Telefunken Recordings 1953-1963
Recuperada de « https://oc.wikipedia.org/w/index.php?title=Joseph_Keilberth&oldid=2095319 »