Vejatz lo contengut

Hygrophorus russula

Aqueste article es redigit en provençau.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.


Hygrophorus russula (nom vernacular : vinassier) es un bolet de la familha dei Hygrophoraceae e dau genre dei Hygrophorus. Es una espècia relativament frequenta dins lo sud d'Euròpa. Es un comestible mediòcre qu'es rarament recoltat en defòra de quauquei regions d'Occitània, de Catalonha e dau nòrd d'Itàlia.

Es un bolet de talha mejana que pòu agantar 5 a 10 cm. Lo capèu a un diamètre de 6 a 15 cm. Es rosenc amb de tacas de color ròse vinós a brun vinós. Lo revestiment pòu venir leugierament viscós amb l'umiditat. Lei lamas son blancas, mai ò mens decurrentas, e relativament sarradas per un Hygrophorus. De tacas vinosas i aparéisson pauc a cha pauc. Leis espòras son blancas e an un diamètre mejan de 5 a 8 µm. Lo pè es cilindric e a un diamètre 1 a 2,5 cm. Es inicialament blanc, mai coma lei lamas, de tacas vinosas i aparéisson lentament. La carn es blanca e fibrosa. Es pauc a cha pauc marcada per de tacas vinosas. A un odor feble e una sabor leugierament amara.

Lo vinassier vèn principalament durant l'autona dins lei seuvas de fuelhós. A una preferéncia per lei rores e lei faus e lei sòus cauquiers[1]. Es fòrça frequent dins lo sud d'Euròpa lòng dau bacin mediterranèu, mai vèn dins una zòna pus larga que compren lei latituds temperadas d'America dau Nòrd e d'Eurasia.

Comestibilitat

[modificar | Modificar lo còdi]

Lo vinassier es considerat coma un comestible mediòcre dins la màger part deis obratges micologics. Pasmens, es l'objècte d'una consumacion tradicionala dins certanei regions d'Occitània, de Catalonha e dau nòrd d'Itàlia. Es conselhat de gostar quauqueis especimens car, segon lei recòltas, pòu èsser fòrça amars.

Lei confusions son raras. Leis espècias pus pròchas es Hygrophorus purpurascens, qu'a una cortina, Hygrophorus capreolarius, qu'a un aspècte generau brut, e Hygrophorus erubescens qu'es ben mens poput. De mai, sa carn vèn rapidament jaunastre au tocar e es ben pus amara. I a tanben quauquei russulas que pòdon desvolopar una coloracion vinastre, mai la rompedura caracteristica de son pè permet de lei destriar.

Liames intèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  • (fr) Didier Borgarino e Christian Hurtado, Champignons de Provence et du Midi méditerranéen, Éditions Édisud, Sant Romieg, 2020.
  • (fr) Christian Deconchat e Jean-Marie Polèse, Champignons : l'encyclopédie, Artémis Éditions, 2002.

Nòtas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. (fr) Christian Deconchat e Jean-Marie Polèse, Champignons : l'encyclopédie, Artémis Éditions, 2002, p. 165.