Vejatz lo contengut

Glèisa Ortodòxa

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

La Glèisa Ortodòxa, oficialament la Glèisa Catolica Apostolica Ortodòxa, es una branca del cristianisme preponderanta subretot en Euròpa Orientala (mai que mai en Grècia, a Chipre, en Macedònia del Nòrd, Bulgaria, Serbia, Montenegro, Romania, Moldàvia, Ucraïna, Bielorussia, Russia e Georgia) e dins lo nòrd d'Asia (Siberia). Son sèti es lo Patriarcat Ecumenic de Constantinòple, a Istambol.

Denominacions

[modificar | Modificar lo còdi]
Implantacion de l'ortodoxia: es majoritària dins leis estats en roge e reperesenta mai de 10 % de la populacion dins leis estats en jaune.

La Glèisa Ortodòxa es una de las doas confessions crestianas –amb la Glèisa Catolica Romana– eissidas de la scission del cristianisme en 1054.[1] Eventualament s'utiliza las denominacions Glèisa Crestiana Ortodòxa, Glèisa Ortodòxa Orientala (sa basa istorica es dins l'èst de la Mediterranèa mai es una glèisa d'implantacion universala), o encara Glèisa dels sèt concilis. [2] Mai son nom mai tradicional formala es «Glèisa Una, Santa, Catolica e Apostolica» (aquí cau comprene "Catolica" dins son sens d'origina, çò es "generala, universala") (Ware, p. 307; la formula es contenguda dins lo Crèdo de Nicèa e se pòt utilizar pereu per designar d'autrei glèisas amb d'autrei tradicions qu'emplegan tanben aqueu crèdo dins sa liturgia).

Composicion e esquismas

[modificar | Modificar lo còdi]

La Glèisa Ortodòxa s'organizèt au començament, dins l'Empèri Roman, a l'entorn dei patriarcats d'Antiòquia, Jerusalèm, Constantinòple, Alexàndria e Roma, e tanben dei Glèisas que se fondèron directament a sa seguida, en inclusent de maniera non exclusiva lei Glèisas d'Armenia, Georgia, Russia, Etiopia e d'autras, sus la basa dei concilis ecumenics que se succediguèron[3].

Leis ortodòxes considèran qu'amb leis esquismas successius, l'"ortodoxia" (au sens generau dau mot) coneguèt la sortida:

  • Dei glèisas adèptas dau nestorianisme (nestorians d'Orient), que regetan lo concili d'Efès de 431
  • Dei "Glèisas Ortodòxas Ancianas" o "non calcedonianas", adèptas dau miafisisme (o mens exactament "monofisisme") e refusant lo concili de Calcedònia de 451; son ara subretot en Armenia, Egipte, Etiopia, Eritrèa, parcialament en Siria e en Índia.
  • De la Glèisa Catolica de Roma, dempuei 1054, qu'es adèpta dau catolicisme. Lo Crèdo de Nicèa, basa de l'ortodoxia e simbòl de la fe, foguèt au centre de l'esquisma amb la Glèisa Catolica en 1054 quand aquela d'aquí i introduguèt un element novèu, lo "Filioque" ("e lo fiu" en latin)[4].
  • Dei vielhs cresents, un grop minoritari de Russia, separat en 1666-1667.
  • Tanben cau mençonar d'esquismas pus limitats dins lo temps e ara despareguts, coma l'arrianisme o lo donatisme...

Es de notar que lo protestantisme, e mai venga d'una rompedura amb lo catolicisme au sègle XVI, s'es pas unit amb l'ortodoxia.

Dempuei lo sègle XX, pasmens, lo dialòg ecumenic a permés de raprochaments parciaus deis ortodòxes amb lei miafisitas ("monofisitas"), lei protestants e lei catolics.

Organizacion

[modificar | Modificar lo còdi]

Lei subdivisions primàrias de la Glèisa Ortodòxa son administrativas e pas teologicas. Se fan segon de diferéncias geograficas, nacionalas e sovent lingüisticas. La glèisa primitiva construguèt sei jurisdiccions segon leis ancians districtes e país romans: ne derivan una part dei subdivisions actualas.

Bartomieu I, lo patriarca de Constantinòble a l'ora d'ara

Lo Patriarcat Ecumenic de Constantinòble, a Istambol, es l'organisme centrau de l'organizacion de la fe ortodòxa; es establit dempuei l'Empèri Bizantin. A sa tèsta i a lo patriarca de Constantinòble qu'es lo representant de l'ortodoxia: a l'ora d'ara, es Bartomieu I de Constantinòble. Aqueu d'aquí es lo menaire legau dins un certan nombre de domenis de la Glèisa Ortodòxa, per exemple pòt consagrar leis evesques e establir de monastèris dins d'autrei districtes canonics. Ansin es eu l'evesque dirècte e lo "menaire Espiritau" dau mont Athos.

Pasmens, lo Patriarcat de Constantinòble s'acòrda amb una organizacion "conciliara" e descentralizada dins l'ensems de l'ortodoxia: consistís en divèrsei glèisas nacionalas que partejan una fe, una istòria, una tradicion e una veneracion comunas mai que se govèrnan caduna amb sei concilis e evesques pròpris: es una diferéncia importanta amb l'autoritat centralizada dau Papat dins lo catolicisme (Timothy Ware, p 23)[5].

Au quatren concili ecumenic de Calcedònia, en 441, leis evesques enoncièron lo canon XXVIII que ditz que l'evesque de la "Nòva Roma", valent a dire lo patriarca de Constantinòble, a lo meteis onor que l'evesque de Roma, lo papa, e qu'es encargat d'ordenar lei metropolitans (menaires dau clergat dins de zonas especificas) de Pònt, Asia, Tràcia e atanben leis evesques barbars[6] [7].

Aquela decision, atribuida a 150 evesques presents au concili, la Glèisa Catolica Romana la contèsta mai fins ara lei Glèisas Ortodòxas mantenon, per definicion, la comunion amb lo Patriarcat Ecumenic de Constantinòble[8][9].

A l'ora d'ara, lo sèti materiau dau Patriarcat Ecumenic se tròba dins l'immens Collègi Grèc Ortodòxe dau Fanar, a Istambol, bastit de 1881 a 1883.

Au sègle XXI, quatre patriarcats ancians deis originas rèstan intactes (Ware pp. 127, 133 & 134)[9].

Lo patriarcat de Roma, qu'existís encara tecnicament a travèrs dau papa e de Vatican, es sortit de l'ortodoxia (segon lo ponch de vista ortodòxe) dempuei lo Grand Esquisma de 1054. Se considèra pas eu meteis coma un patriarcat e donc se vei pas coma l'egau deis autrei patriarcats ancians.

Lei regions jurisdiccionalas incluson tanben d'autrei divisions autocefalas e autonòmas. Una glèisa autocefala (autocefal significa «amb sa tèsta pròpria») pòt nommar son evesque (o metropolitan) pròpri e s'autogovèrna. Una glèisa autonòma (autonòm significa «amb sa lei pròpria») receu un metropolitan o evesque qu'es consagrat (e donc nommat) per una autra jurisdiccion mai totun s'autogovèrna en granda part.

  • Lo Patriarcat de Bulgaria. Lo reconeguèron coma autocefal mai d'un còp a causa dei treviraments qu'anientèron o exilièron lei sòcis de la glèisa a d'ocasions divèrsas. L'autocefalia se reconeguèt d'en primier en 927 apC (lei bulgars la declarèron tre 919) e se tornèt crear dos còps, en 1235 e en 1945[10].
  • Lo Patriarcat de Georgia o Glèisa Ortodòxa Georgiana. Fasiá partida au començament dau patriarcat d'Antiòquia. Recebèt l'autocefalia dau patriarca d'Antiòquia en 466. Perdèt son estatut autocefal en 1811 quand lo Sinòde Rus l'absorbiguèt (valent a dire: quand Russia envaïguèt Georgia). Lo retrobèt en 1943, autrejat per la Glèisa Ortodòxa Russa e aquò lo Patriarcat Ecumenic o reconeguèt tornarmai en 1989[11].
  • Lo Patriarcat de Russia o Glèisa Ortodòxa Russa. Lo Patriarcat Ecumenic li autregèt l'autocefalia en 1589.
  • Lo Patriarcat de Serbia. Son estatut autocefal data dau mitan dau sègle XIV, lo perdèt puei e lo li restaurèron au mitan dau sègle XVI.
  • Lo Patriarcat de Romania. E mai se la Glèisa Ortodòxa de Romania a de racinas que remontan au sègle I apC, es ren qu'en 1885 que lo Patriarcat Ecumenic li reconeguèt l'autocefalia.
  • La Glèisa de Grècia. Lo Patriarcat Ecumenic reconeguèt son autonomia en 1850 (Ware. p. 136).[9][12]

Referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. ↑ Andrawiss, Wadie. ««Qui sont les orthodoxes?»», 12-02-2014. La Croix.
  2. ↑ Jugie, « Le nombre des conciles œcuméniques reconnus par l'Église gréco-russe et ses théologiens », Revue des études byzantines, vol. 18, no 115,‎ , p. 305–320 (DOI 10.3406/rebyz.1919.4213) :

    « N'est-ce pas là un des dogmes fondamentaux de cette Église, qui s'intitule parfois elle-même « l'Église des sept conciles », et peut-il y avoir quelque doute à ce sujet ? »
  3. ↑ Lei Sèt Concilis Ecumenics Christian Classics Ethereal Library, Calvin College
  4. ↑ F.L. Cross & E.A. Livingstone, eds., The Oxford Dictionary of the Christian Church, 2nd Ed. (Oxford: Oxford University Press, 1989), s.v. "Filioque", p 512.
  5. ↑ Logan, John B. (March 1964). "The Orthodox Church. By Timothy Ware. Penguin Books, Middlesex, 1963. Pp. 352. 6s". Scottish Journal of Theology. 17 (1): 117–119. doi:10.1017/s0036930600006256. ISSN 0036-9306
  6. ↑ Philip Schaff and Henry Wace (Eds) (1900). The Seven Ecumencial Councils. Nicene and Post-Nicene Fathers. Second series. Peabody MA: Hendrickson Publishers. Reprint of original edition published in 1900 By Chas. Scribner & Sons
  7. ↑ All Ecumenical Councils-All Decrees vejatz Councils 1-7. Es un sit qu'inclutz lei concilis posteriors au seten concili ecumenic, tau coma lei catolics leis accèptan, en oposicion amb la limitacion ai sèt primiers concilis segon la vision ortodòxa. Lo sit nòta tanben que lo papa Leon acceptèt pas lo canon XXVIII
  8. ↑ Sit oficiau dau Patriarcat Ecumenic de Constantinòble
  9. ↑ 9,0 9,1 et 9,2 Error de citacion : Balisa <ref> incorrècta ; pas de tèxte per las referéncias nomenadas Ware.
  10. ↑ History of the Bulgarian Church
  11. ↑ History of the Orthodox Church of Georgia
  12. ↑ The Church of Greece
Recuperada de « https://oc.wikipedia.org/w/index.php?title=Glèisa_Ortodòxa&oldid=2440558 »