Glucagon

Lo glucagon es una ormona peptidica de 29 aminoacids qu'agís dins lo metabolisme dels glucids. A un pes molecular de 3485 Da e foguèt descobèrt en 1923 per Kimball and Murlin. Aquesta ormona es sintetizada per las cellulas α del pancreas (en de luòcs aperats illòts de Langerhans).

Son estructura primària es: NH2-His-Ser-Gln-Gly-Thr-Phe-Thr-Ser-Asp-Tyr-Ser-Lys-Tyr-Leu-Asp-Ser-Arg-Arg-Ala-Gln-Asp-Phe-Val-Gln-Trp-Leu-Met-Asn-Thr-COOH

Es una ormona qu'elèva lo nivèl de glucòsa dins lo sang, al revèrs de l'insulina que lo baissa. Quand l'organisme necessita mai de sucre dins lo sang, las cellulas alfa del pancreas elabòran de glucagon. Aqueste glucagon mobiliza las resèrvas de glucòsa presentas dins lo fetge en forma de glicogèn.