Gheada

La gheada es lo nom empleat en galèc per se referir a l'evolucion e prononciacion particulara del fonèma [g] dins mantuna varietat de l'oèst de Galícia. Lo son coneguèt una reculada del ponch d'articulacion que resultèt en tres prononciacions, una consonanta fricativa glotala sorda [h], una faringala sorda [ħ] o mai rarament una [x] semblanta a la jota espanhòla. Una de las primièras atestacions mai claras del fenomèn es de la fin del sègle XVIII dins una letra d'un capelan.

A mai s'existís una grafia per aqueste son, que se transcritz abitualament amb lo digraf gh, segon la normativa galhèga se deu pas emplegar a l'escrich e deu èsser reservada al registre oral. Aquesta prononciacion es actualament a recular dins son airal tradicional qu'es estada tradicionalament connotada negativament coma ligada a las classas popularas e a una manca d'instruccion.