Fiera de Bèucaire
La Fiera de Bèucaire foguèt un mercat qu'amassava un public multitudinari originari essencialament de païses de la Mediterranèa mas tanben d'autres païses europèus mai alunhats. L'origina mai acceptada de la naissença de la Fiera se fixa sovent en 1217, gràcias a un privilègi acordat pel comte de Tolosa Ramon VI per recompensar la fidelitat e lo coratge de las gents de Bèucaire durant lo sèti de la vila per Simon de Montfòrt. Pasmens d'autres istorians n'aurián trobat de traças anterioras, siá en 1080 siá en 1168.
Descripcion
[modificar | Modificar lo còdi]
Dempuèi sa creacion, la fiera se celebrava durant lo mes de mai mas per de rasons comercialas foguèt portada al 22 de julh per tal de coincidir amb la fèsta de Santa Magdalena, çò que li donèt lo nom de "Fiera de Santa Magdalena". Durant fòrça temps durava pas que tres jorns mas en 1483, sortiguèt una ordenança del rei de França qu'alonguèt l'eveniment en considerar que devián èsser tres jorns de trabalh, valent a dire que se comptavan pas los jorns de fèsta ni mai los dimenges. Aital amb las fèstas de Santa Magdalena, Sant Jacme e Santa Anna donèt una durada de sièis a sèt jorns per aquesta celebracion. Finalament, en 1583, la durada arribèt a una dotzena de jorns gràcias a una novèla ordenança reiala.
La Fiera dins la literatura populara
[modificar | Modificar lo còdi]L'atraccion suscitada per aqueste eveniment generèt una popularitat immensa que, segur, se repercutiguèt sus la literatura. L'òbra occitana probablament mai coneguda que parle de la Fiera es L'embarràs de la Fièira de Bèucaire del nimesenc Joan Michèl. Aqueste libre burlesc, publicat en 1657 e reeditat mantun còp, coneguèt una brava capitada populara.