Farrebique

Farrebique es un filme documentari francés realizat per Georges Rouquier, sortit en 1947.

Sinòpsis

Farrebique, près de Gotrens, en Occitània, Avairon, region de Miègjorn-Pirenèus, ont la vida d'una familha de païsans es filmada al ritme de las quatre sasons ponctuant lors activitats e lor relacions. Lo nom de la bòria seriá fantasierós designent un luòc que se (Farre) fèrra la (bique) cabra!.

Ficha tecnica

• Títol: Farrebique ou Les Quatre Saisons
• Realizacion: Georges Rouquier
• Scenario: Georges Rouquier
• Cap operator: André Dantan, assistit de Marcel Fradetal e Jean-Jacques Rebuffat
• Musica: Henri Sauguet
• País d'origina: França
• Format: Blanc e negre
• Genre: Documentari
• Data de sortida: França: 11 febrièr de 1947

A l'entorn del filme

• Una seguida foguèt filmada en 1984 pel meteis realizator: Biquefarre

Analisa de l'òbra

Farrebique es un modèl de reportatge, un pauc romançat sus la vida quotidiana de la paisanariá abans las grandas mutacions ruralas. Georges Rouquier o realizèt empruntant los metòdes de Robert Flaherty. El e son equipa visquèron un an entièr dins una bòria de Roergue, filmant simplament e liricament «los trabalhs e los jorns» dels seus abitants. Lo costat fictiu es redusit al minim; qualques protagonistas s'expriment en occitan Roergàs. Lo realizator intègra de sequéncias de ligam purament documentària coma la grelhada qu'universalizan lo disors. D'entre los aspècts del filme que son romançats, se pòt citar lo fach qu'Henri, lo filh cabdet, èra ja maridat a l'epòca del filmatge, alara qu'es presentat coma celibatari, çò que permet a Rouquier d'inserir un idili amb la filha del vesin, o la mòrt del seu grand paire, que podèt atal observar l'alunhament de son ataüc dempuèi sas fenèstras.

Los grands parents s'exprimisson o en francés, amb una difficultat visibla, o en occitan, e arriba sovent que los membres de las joves generacions respondan en francés. Rouquier volguèt pas far un filme en occitan mas la versemblança pr'amor fa pensar que l'occitan èra la lenga de comunicacion videnta dins la familha. Solas las doas generacions mai jovas pòdan s'exprimir aisidament en francés aprés a l'escola.

L'estructura familhala es estudiada amb tant de suenh que los trabalhs agricòls. Es çò que se nomena la familha soca, analisada cossí d'autres tipes familhals al sègle XIX per Frédéric Le Play (1806-1882) e mai recentament per Emmanuel Todd, nascut en 1951. Se caracteriza per l'existéncia d'un eretièr unic, ordináriament l'aïnat mascle, la coabitacion de mai de doas generacions (tres dins lo filme, amb los enfants de Roch e de son esposa Berthe), lo poder del paire o del grand, tant qu'es capable de trabalhar, sus la familha e l'expleitacion sincèra, çò qu'obliga los filhs o filhas adults a demorar jos la seuna autoritat, los enfants qu'eretavan pas avent la possibilitat, o de demorar a l'ostal se se maridavan pas o qu'o èran pas (cas d'Henri), o de partir ganhar lor vida endacòm mai. lo quite Georges Rouquier, nebòt dels grands parents, mas nascut en Bas Lengadòc, region d'eretatge egalitari, presenta aqueles usatges pro desfavorablament, en oposant las capacitats d'adaptacion a la modernitat d'Henri, lo filh cabdet qu'eretará pas, e lo conservatisme, veire la manca de caractèr, de Roch, l'eretièr. La scèna de « l' adobament de familha » mòstra lo notari (jogat per un agent d'assuréncia, cap d'oficial local avent volgut figurar dins un filme) acceptant e prepausant un compromés suportable entre las valors e los usatges costumièrs e la rigor egalitària del Còdi civil. Rouquier daissa pasmens lo quita notari teorizar l'utilitat sociala de l'eretatge inegalitari que permet a las pichonas expleitacions de subsistir, perque un partage las farián non viablas.

Los problèmas de la paisanariá son pas qu'entravists, e per contrar lo repròcha d'arcaïsme, l'autor filmará quarante ans mai tard Biquefarre (1984), en guisa de revèrs didactic del filme precedent.

Vejatz tanben

Bibliografia

• (fr)A. de Malleray, 2011 : "Champs de visions" Trois couleurs n° 96 (novembre 2011) - p. 38-40