Familha d'Apchièr
La familha d'Apchièr es una fòrça anciana familha de noblesa occitana, qui s'es escantida en 1836.
Originari de Gavaudan, èra una branca, al meteis títol que l'Ostal de Juèsa, de la familha de Chastèlnòu-Randon[1]. Son patronim veniá de la tèrra d'Apchièr, prèp de Sanch Eli d'Apchièr. Possedissiá egalament, dempuèi lo sègle XIII, la tèrra de Ròchacolomba, amb lo nom de la quala èra de còps designada bèl temps a.
De personalitats e de grandas familhas li son aparentadas, demest las qualas l'Ostal de Crussòl, l'Ostal princièr de La Tor, los Ostals de Ròchafòrt d'Ali, de Vairac, de la Tor de Sant Vidal, de Vogüer.
La familha d'Apchièr comptèt entre sos representants d'oficièrs generals, de governaires, un deputat als Estats generals de 1789.
La baroniá d'Apchièr es situada entre Bès (nom fr) e Truèire, e a donat son nom a cèrtes de sos vilatges coma Sanch Eli d'Apchièr, vengut la mai granda vila de la baroniá. Lo castèl èra establit a l'oèst del domeni, a Apchièr (comuna de Prunièiras), dont la torre en es lo vestigi, mas ont dels furgas an permés de metre al jorn de las rèstas del castèl. Segon la legenda, lo nom vendriá del baron de Picar, fils de la princessa d'Ongria tenent una destral lo jorn ont lo rei o trobèt.[2]
La baroniá d'Apchièr dintra dins la descendéncia dels Randon ; lo nom de Garin d'Apchièr, sovent emplegat, remonta fins a un fraire d'un Odilon de Randon. Lo primièr d'entre eles, Garin de Chastèlnòu, qui aviá esposat Aliç d'Apchièr, poiriá èsser assimilat al trobador Garin d'Apchièr. Es de tot biais lo primièr a se parar del títol de baron, e mai se la familha d'Apchièr (dont l'eiretièra es la dicha Aliç) sembla fòrça anciana. Sembla aital coma en 1096, lo cavalièr crosat Enric d'Apchièr siá baron o senhor d'Apchièr.
Las possessions èran gardadas per quatre castèls principals, otra aquel d'Apchièr : Montaleyrac (Fornèls), Arzenc de Z-Apchièr, La Garda (Aubaret) e Le Bacon.
Òm retròba lo nom d'un Garin d'Apchièr durant la guèrra de Cent Ans, ont jols crits d'adesion « d'Apchier, Notre Dame, Barres en avant », li e sos òmes an valentament refusat los angleses qui los atacavan cap a « Sancti Hilari de Capoleg ». Autre nom restat dins l'istòria, aquel del marqués d'Apchièr qui se consagrèt còs e anma a liberar son país de la Bèstia de Gavaudan al sègle XVIII.
En 1715, Carles de Crussòl, vengut possessor d'Apchièr met en venda lo títol, recrompat per son agent d'afar Pierre Bouniol. Aqueste la revendrà en 1717 a Emmanuel de Bessuéjouls, marqués de Ròcalaura. Lo nom d'Apchièr restarà pasmens, son possessor avent ben sovent lo títol de marqués d'Apchièr.
Personalitats[modificar | Modificar lo còdi]
- Garin d'Apchièr, trobador
- Garin lo Brun († ca.1156), trobador
- Joan Josèp d'Apchièr (1748-1798), manescal de camp, deputat de la noblesa als Estats generals de 1789
Armas, blasons, devisas[modificar | Modificar lo còdi]
| Imatge | Escut e devisa |
|---|---|
|
Chastèlnòu-Randon d'Apchièr:
D'aur, al castèl donjonat de tres torres crenelladas de calas, aquesta del mitan mai nauta, e acostada de dos destrals d'armas d'azur plantadas en pal de cada costat de la torre.[3] Devisa: "Deo juvante" |
Nòtas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ G. Chaix d'Est-Ange. {{{títol}}}.
- ↑ Benjamin Bardy, in Les Légendes du Gévaudan, repris sur causses-cevennes.com
- ↑ Vicomte de Lescure. [1].
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- Gustave Chaix d'Est-Ange. Dictionnaire des familles françaises anciennes ou notables à la fin du sègle XIX, 1911.
- Vicomte de Lescure. Armorial du Gévaudan. Lyon: Badiou-Amant. Lescure1929.
Veire tanben[modificar | Modificar lo còdi]
Ligams extèrnes[modificar | Modificar lo còdi]
- Noël Dursapt. . château de Besque et ses occupants p. 47, 1972. gallica.bnf.fr.
Articles connèxes[modificar | Modificar lo còdi]
| Modèl:Portal Genealogia |
| Modèl:Portal Noblesa occitana | Modèl:Portal Noblesa francesa |