Donna Summer

Donna Summer
LaDonna Adrian Gaines

Naissença

31 de decembre de 1948 a Boston, Massachusetts, Estats Units

Decès

17 de mai de 2012 a Key West, Florida, Estats Units^[1]

País d’origina

Estats Units

Profession(s)

cantaira

Genre(s)

Pop, Disco, Rock

Annadas activas

1969 - 2012

Identificants

Wikimedia Commons prepausa de documents multimèdia liures sus Donna Summer.

Donna Summer, nom artistic de LaDonna Adrian Gaines (1948 – 2012) foguèt una cantaira e compositora musical americana de Pop, Disco, Dance-pop e Rock, coneguda per los sieus succèsses en los ans 1970 e en lo començament dels ans 1980 amb cançons coma Hot Stuff, MacArthur Park, Love To Love You Baby, I Feel Love, On the Radio e She Works Hard for the Money, entre autras. Recebèt lo títol de «Reina de la musica disco».

Inicis artistics[modificar | modificar la font]

Donna comencèt la siá carrièra a primairenca edat: amb solament uèch ans èra ja una de las voses que destacavan en lo còr de la siá parròquia. Durant la siá adolescéncia faguèt partida d'un grop cridat The Crow, e amb 18 ans se presentèt en Broadway a una audicion per la comèdia musicala Hair, en essent acceptada. Lo succès obtengut permetèt a la companhiá viatjar a Euròpa, lo que faguèt possible que Donna dintrèsse en 1967 en l'opèra de Viena, ont participèt a qualques produccions europèas de Porgy and Bess de George Gershwin, en grauant de mai qualques discs amb lo nom de Donna Gaines.

Per aquela epòca se maridèt amb Helmut Sommer, un alemand amb qual aguèt la siá primièra filha; la relacion durèt pas, mas Donna conservariá lo nom de familha de lo sieu marit en lo tradusint a l'anglés coma Summer (Estiu).

En 1974 grauèt al bòrd de Pete Bellotte lo sieu primièr album, The Lady of the Night, amb l'ajuda de Giorgio Moroder, del coma s'extrai lo simple The Hostage que serà lo sieu primièr grand succès comercial.

Un an mai tard sortèt un segond album que marquèt una hita dins de la musica de l'epòca, tant a nivèl musical coma tecnician, doncas que per poder li donar format se crèa lo maxi-single, un tipe de disc de vinil de durada mièja que serà profusament utilizat per fòrça artistas durant las decennias de 1970 e 1980; aquel album arribèt a èsser nombre jonhi de ventas en Estats Units.

Succèsses contunhats[modificar | modificar la font]

Après aquel primièr grand succès, seguiguèt una brilhanta carrièra que faguèt d'aquela cantaira un referent dins de la musica disco, amb una votz fòrça potent e unes ritmes que barrejan la musica soul e los ritmes europèus de l'epòca: lo dich Son de Munich representat per compositors coma Giorgio Moroder, qui obtendriá d'ans mai tard l'Oscar a la melhor banda sonòra per lo sieu trabalh en la pellicula L'Express de Miejanet.

Donna Marca la memòria sonòra dels ans 70 amb succèsses coma Hot Stuff, Last Dance, I Feel Love, On the Radio, MacArthur Park, Bad Girls e Love to Love You, en s'enfilant cossí lo de mès de naut referent de las discotècas e en essent consagrada coma la «reina de la musica disco». Los sieus tèmas barrejavan la ludentor de la siá cauda e potenta votz de mezzosoprano e de ritmes discs que començavan après un entratge de vèrses lentes e melòdics.

Autentica hita de l'epòca foguèt la siá cançon Enough is Enough a duo amb Barbra Streisand, que foguèt per aquela la siá primièra (o unica) incursion en la musica de balh.

Del genre dance al pop[modificar | modificar la font]

A la fin dels 70, la musica disco què en lo descredit e las gents, en senhal de protèsta, arriba a destruir de pilas de maxi-singles amb maquinas de apiconar. D'autra banda, Donna renègue de qualqu'uns de los sieus succèsses mai sensuales, coma Love ton Love You, que cantarà pas mai. Se conta que Donna se retirèt de la vida nocturna pròpria de l'espectacle e adoptèt un fervor religiós gaireben puritans. Mas a la debuta dels 80 recuperariá vigéncia amb She Works Hard for the Money, amb un vidèo musical que se faguèt summament popular, qu'encarnava a una crambèra umiliada que li cal contunhar de trabalhar per subsistir.

Donna Summer càmbia d'estil musical, en evolucionant cap al pop e mai se sens desbrembar los ritmes dançants. Graua de discs amb lo celèbre productor Quincy Jones, alavetz en auge per l'album Thriller de Michael Jackson; entre los tèmas que graua amb el, destaca State of Independence. Graua tanben qualque cançon de Bruce Springsteen.

A la fin dels 80, après divèrses ans de mens importància, recobra protagonisme amb l'album Another Place and Time produsit per Stock, Aitken e Waterman, los productors angleses de mòda, qu'avián lançat al estrellat a Kylie Minogue e en relançant a Bananarama e Cliff Richard, entre fòrça autres; los sieus principals succèsses d'aqueles ans son I Dòn't Wanna Get Hurt e This Time I Know Is for Real.

En l'an 2000 compausèt lo tèma The Power of One coma banda sonòra oficiala per la pellicula Pokémon: The Movie 2000 de la companhiá Warner Bros, jol nom de Donna Summer.