Chasteu d'Aubaròcha
Lo chasteu d'Aubaròcha, en grafia pus fonologica d'Auba-ròcha, se tròba au Chamnhe, en Perigòrd, dins lo departament de Dordonha.
Localizacion dau site[modificar | Modificar lo còdi]
La chastelaniá[modificar | Modificar lo còdi]
La chastelaniá d'Aubaròcha ocupa, dins lo Perigòrd Centrau, un important territòri, a 'na desena de quilometres a l'est de Periguers, amont de la confluéncia de las ribieras d'Eila e d'Auvesera. Lo territòri de la chastelaniá d'Aubaròcha integra 'na partida daus dos domenis morfostructuraus que compausan 'queu parçan:
- A l'entorn de Periguers, s'estend 'na region construcha sus los calcaris cretaceus, los placatges siderolitics e los vastes espandiments de colluvions quaternaris. Es un airau de collinas boscosas, entrecopadas d'innombrables valons secs e de combas.
- A 'na quinzena de quilometres a l'est de Periguers enlai lo vilatge dau Chamnhe comença un autre airau. Correspond a l'aparicion daus calcaris jurassics. Lo païsatge i es mai unifòrme e replanat, marcat per lo malhum idrografic ancian e l'accion karstica e cubert de 'na vegetacion calcicòla. Lai comença lo causse perigordin. Constituís la partida orientala dau territòri de la chastelaniá d'Aubaròcha.
Lo luec[modificar | Modificar lo còdi]
Lo chasteu d'Aubaròcha se situa au Chamnhe, ben centrat au còr mesme dau territòri de 'quela anciana parròfia. Se campa sus un esperon rochós elevat e escarpat susplombant la vau d'Auvesera, a l'auriera dau causse perigordin, a quauques pas dau contacte emb lo domeni cretaceu. La chausida dau site sembla respondre a 'nas condicions naturalas privilegiadas. La topografia daus luecs ufrís la possibilitat de l'implantacion d'un castrum.
Lo site dins l'istòria[modificar | Modificar lo còdi]
Dau començament de la Guerra de Cent Ans a nòstres jorns[modificar | Modificar lo còdi]
Las cronicas de la Guerra de Cent Ans, en seguda de Jean Froissart, citan totas lo combat decisiu que se debanet dins lo site d'Aubaròcha en octòbre de 1345. La Batalha d'Aubaròcha fuguet la fin victoriosa de la prumiera campanha en Guiana dau còrs expedicionari anglés sos lo comandament dau comte de Derby, qu'aviá pres Brageirac, dins la vau de Dordonha en aost de la mesma annada.
Vers la fin de 'queu long conflicte que desolet Perigòrd de 1345 a 1453, la populacion de la vila de Periguers exasperada per los crimes e las exaccions sens nombre comesas per daus soldats de la garnison de la fortalesa d'Alba Rocca, chapitet de desmantelar peira per peira 'quela plaça fòrta que, pendent prep d'un segle, la faguet sufrir. En 1430 lo chasteu fuguet desfondut per los borgés encolerits. Las tors, levat una, fugueren entierament demolidas, en mai de las bastissas internas e las muralhas. Nonmàs la chapela castrala trobet gràcia davant lo pic daus revenjaires e demòra auei a l'extremitat de l'esperon de ròcha blanc que dictet lo nom dau site.
Privada dau chasteu que ne constituissiá lo còr, la chastelaniá d'Aubaròcha fuguet progressivament oblidada juscant'au segle XVIII.
Descripcion dau chasteu[modificar | Modificar lo còdi]
La chapela[modificar | Modificar lo còdi]
La pita chapela castrala de Sant Micheu d'Aubaròcha es d'estil romanic. Son absida arredondida es articulada de contrafòrts-colomnas. Lo portau data dau segle XII. Las frescas que cubrissián l'absida e la vòuta son entierament desaparegudas. Es monument istoric dempuei lo 7 de març de 1960.
La lòtja senhorala[modificar | Modificar lo còdi]
La poderosa lòtja senhorala erigida sus lo suc dau tuc tabular dominant l'esperon rochós fuguet construcha versemblablament au cors dau segle XII.
Los abitacles[modificar | Modificar lo còdi]
L'agropament de l'abitat situat sus lo versant oest en dessós dau chasteu, que son existéncia fuguet provada per la descuberta de las cellulas 1 e 3 (veire lo plan daus vestigis), semblariá s'estendre sus l'ensems de las terrassas artificialas creadas dins 'queu sector penjalut dau site.
Las muralhas[modificar | Modificar lo còdi]
L'establiment de la muralha que n'òm pòt seguir a pauc pres lo traçat gràcias a l'entresenha topografica, pareis contemporaneu de las prumieras ocupacions de la lòtja senhorala qu'ensarra e protegís.
