Blocus de Berlin
Lo blocus de Berlin es una crisi de la Guèrra Freja qu'opausèt lei dos blòts a prepaus de la question de l'Alemanha ocupada. D'efiech, en 1947, lei relacions entre Estatsunidencs, Britanics, Francés e Sovietics èran vengudas marridas e la gestion quadripartita dau país arrestèt de foncionar. Lo 20 de març de 1948, l'URSS quitèt lo Conseu de Contraròtle e refusèt de participar a la reforma monetària discutida durant la conferéncia de Londres (23 de febrier - 1èr de junh). Lei Sovietics assaièron alora d'obtenir l'evacuacion de Berlin-Oèst per lei poissanças occidentalas. Per aquò, Estalin ordonèt lo blocus terrèstre de la vila.
L'operacion durèt dau 24 de junh de 1948 au 12 de mai de 1949. Pasmens, a l'iniciativa dau generau estatsunidenc Lucius D. Clay, un important pònt aerian foguèt més en plaça per avitalhar lei 2,2 milions d'abitants de Berlin-Oèst. En fàcia d'aquela revirada, l'URSS acceptèt finalament de levar lo blocus en cambi d'una reünion entre lei quatre poissanças lo 26 d'abriu de 1949. Aquela condicion foguèt acceptada lo 12 de mai seguent. La conferéncia aguèt luòc lo 23 de mai e s'acabèt sensa resultat. Au contrari, la crisi renforcèt lo camp occidentau car, en aost de 1948, França acceptèt l'integracion economica de sa zòna d'ocupacion a la Bizòna Angloamericana. De mai, leis Aliats favorizèron la formacion de la Alemanha de l'Oèst durant aqueu periòde.
Liames intèrnes
[modificar | Modificar lo còdi]Bibliografia
[modificar | Modificar lo còdi]- (fr) Lucius Clay, Guerre froide à Berlin, Éditions Berger-Levrault, 1950.
- (fr) Jean-Baptiste Duroselle e André Kaspi, Histoire des relations internationales, t. 2 : De 1945 à nos jours, Armand Colin, coll. « Classic », 2001.
- (fr) Raymond Poidevin e Sylvain Schirmann, Histoire de l’Allemagne, Hatier, coll. « Nations d'Europe », 1995.