Batalha de Baugé
La batalha de Baugé se debanèt lo 21 de març de 1421 durant la Guèrra de Cent Ans (1337-1453). Opausèt una armada anglesa comandada per lo duc de Clarence (3 000 òmes) a una armada francoescocesa dirigida per John Stuart e Gilbèrt III Motier de la Faieta (5 000 òmes). S'acabèt per una desfacha anglesa importanta que permetèt ai Francés de redreiçar sa situacion après la desfacha d'Azincourt en 1415.
Situacion generala[modificar | Modificar lo còdi]
Après la batalha d'Azincourt e l'agravament de la malautiá dau rèi Carles VI de França, la situacion èra fòrça favorabla ais Anglés. Aliats ai Borgonhés, ocupavan una partida importanta dau reiaume e avián impausat au tractat de Troyes, signat lo 21 de mai de 1420, lo futur Enric VI d'Anglatèrra coma eiretier de la corona de França. Aguent complit la màger de seis objectius recents, lo rèi Enric V d'Anglatèrra i laissèt una armada d'ocupacion dirigida per son fraire Thomas de Lancastre, duc de Clarence. Aqueu darrier assaièt sensa succès d'atacar Angieus, posicion importanta lòng de la vau de Léger, avans de dirigir son armada vèrs Baugé per se repausar.
Seis adversaris, gropats a l'entorn dau daufin Carles, lo futur Carles VII de França, tenián lei regions centralas e sud dau reiaume de França mai avián subit de pèrdas importantas durant leis ans 1400-1410. Pasmens, capitèron de conclure una aliança amb Escòcia que desbarquèt una armada de 5 000 a 6 000 sus lo continent. Sensa cercar lo combat, lei Francoescocés se dirigiguèron vèrs la vau de Léger per sostenir lei defensors dei plaças localas. Arribèron ansin dins la region de Baugé.
Debanament[modificar | Modificar lo còdi]
Après l'arribada dei Francoescocés a proximitat de Baugé, una escaramocha permetèt ais Anglés de capturar un chivalier escocés. Gràcias ais informacions donadas per lo presonier, lo duc de Clarence poguèt descubrir la posicion ocupada per lei Francoescocés. Decidèt de menar una ataca rapida amb solament 1 500 òmes, principalament de cavaliers, per susprendre seis adversaris. Pasmens, se turtèt a una defensa ben organizada e son armada, en inferioritat numerica, perdiguèt la màger part deis efectius engatjats (1 000 mòrts e 500 presoniers). Lo duc eu meteis e plusors autrei caps anglés foguèron tuats sus lo prat batalhier.
Dirigit per lo còmte de Salisbury, lo rèsta de l'armada anglesa aprofichèt la nuech per se retirar en direccion de Normàndia.
Consequéncias[modificar | Modificar lo còdi]
La batalha de Baugé permetèt au daufin Carles de redreiçar sa situacion ai nivèus politic e militar. D'efiech, li permetèt de legitimar son refús dau tractat de Troyes e de se raprochar dau duc Joan V de Bretanha, inquiet de l'expansion anglesa en França. Ansin, lei Francés poguèron reconquistar Lo Mans e Alençon e renfòrçar sei posicions au sud de Léger. De mai, poguèron organizar d'atacas au nòrd dau fluvi fins a la victòria anglesa de Verneuil en 1424.