Antonin Gadal
Antonin Gadal, nascut lo 15 de març 1877 a Tarascon d'Arièja e mòrt lo 15 de junh 1962 a Ornolac e Ussat,[1] foguèt un mistic e istorian occitan qui dediquèt son existéncia a l'estudi dels Catars dins l'Arièja, lor espiritualitat, cresenças e ideologias.
Biografia[modificar | Modificar lo còdi]
Gadal nasquèt dins una vila pirenenca que foguèt l'un dels centres del movement gnostic crestian conegut jol nom de Catars o d'Albigeses als sègles XII e XIII. Gadal cresquèt dins un ostal prèp de l'istorian tarasconés Adol Garrigon, especialista de l'istòria dels Catars (amb son filh, es onorat d'una placa sus la bastenda qu'abitava a temps passat una de las plaças de Tarascon). Garrigon se considerèt coma un conservador de la memòria de la sècta crestiana e, vesent un esperit parion en çò del jove, o pren en carga coma eiretièr de son saber. A l'edat adulta, Gadal trabalhèt coma ensenhant, mas sa fascinacion pels catars lo menèt a trabalhar per l'Ofici de torisme d’Ornolac e Ussat. Çò fasent, podèt explorar las caunas pirenencas elas meteisas, que cresiá èsser dels amagatals e dels luòcs de culte pels Catars. Gràcias a sas enquèstas, espandiguèt un imatge detalhat de çò que cresiá èsser los mistèris interiors de sa fe.
Gadal e espiritualitat catara[modificar | Modificar lo còdi]
La cresença de Gadal èra que l'espiritualitat catara remontava a travèrs de divèrsas cresenças gnostics (talas que lo maniqueïsme, lo gnosticisme crestian) fins a las sorsas mai ancianas de la tradicion occidentala dels mistèris - los essenians, l'ermetisme, los mistèris egipcians, etc. - mas vist dins un contèxt crestian. Sosten que dins lo bacin ariejenc, e en particular dins las caunas de Lombrives, los Perfièches catars (l'elita espirituala del movement) an patit un periòde d'iniciacion de tres ans dins lo corrent de la quala a viscut una transformacion de l'anma umana, tala qu'aquela viscuda pel Crist dins los Evangèlis - Transfiguracion, Mòrt e Resurreccion. Transformats pel Sant-Esperit, los Perfièches sortirián alara dins lo mond, i essent «mòrts», espandirián la fe catara près dels Cresents. La cresença de Gadal èra qu'aquel procès d'iniciacion fasiá part del messatge crestian dels Evangèlis e del cicle de l'istòria del Crist e èra lo sens amagat de la legenda del Grasal. Per son interès pel cristianisme gnostic dels Catars e sa cresença dins lo ligam amb una tradicion anciana, Gadal a pres contacte dins sas darrièras annadas amb los dirigents del movement neo-gnostic crestian-rosicrucian, l’Escòla de la Ròsa Crotz d'Aur de J. van Rijckenborgh e Catharose de Pétri.[2] Las teorias e las idèas de Gadal venguèron mai tard un element fòrça important dins la cosmologia de l’Escòla e, a aquel jorn, los membres entreprenon de romieuatges a las caunas d'Arièja e de Lombrives totes los cinc ans.
Òbras[modificar | Modificar lo còdi]
- Le triomphe de la gnose universelle (Lo trionf de la gnòsi universala)
- Sur le chemin du Saint Graal (Sul camin del Sant Grasal)