Voluta (laüteria)
La voluta qu ei ua partida deus intruments de còrdas (mei que mei deus instruments de còrdas hregadas e de cèrtas mandolinas) : qu'ei hicada a cap de l' instrument e deu son manjo en bèth coronar la caisha de la cavilha o cavilhèr.
Qu'a generaument la fòrma en espirau d ua conca mes que pòt aver fòrmas mei originalas com un cap uman (aquò qu'ei generament lo cas de la viòla d'amor, on simboliza l'amor, sovent com un mainatge deus uelhs bendats) o d'un leon (sus mantuns vriulons e sus ua grana partida deus hardingfele).
Mantuns instruments, generaument originaris d'Alemanha o d'Euròpa Orientau, qu'an ua voluta qui lo son dessenh de conca a mei d'un virolet (aqueths instruments que son generaument considerats com copias deu laütièr italian Giovanni Paolo Maggini e qu'amuishan tanben un hilet doble).
Lo perhiu de la voluta qu'ei dessenhat sus un tròç de husta puish segat au darrèr d'aquò, l'interior de la voluta qu'ei dessenhat sus aqueth tròç de husta puis curat, en seguint lo dessenh, dab ua góbia.
