Teledeteccion
La teledeteccion es l'ensemble dei tecnicas utilizadas per determinar a distància lei proprietats d'objèctes naturaus ò artificiaus a partir dei raionaments qu'emetan ò que rebatan. Aquelei tecnicas comprenon l'ensemble dau procès, es a dire la captura e l'enregistrament de l'energia d'un raionament emés ò rebatut per leis objèctes observats, lo tractament dei donadas captadas e, fin finala, l'analisi dei donadas finalas. Generalament, aqueu procès necessita la mesa en òbra d'un captor (aparelh fotografic, laser, sonar, sismograf, etc.) qu'es embarcat dins un veïcul mobil (avion, satellit, naviri, etc.). La màger part de l'espèctre electromagnetic pòu èsser utilizada car lei diferentei partidas de l'espèctre son susceptibles de provesir d'informacions (forma, temperatura, composicion quimica, distància, etc.).
La teledeteccion apareguèt durant lo sègle XIX amb lei premierei fotografias realizadas a partir d'un balon atmosferic. Pasmens, se desvolopèt subretot amb l'aparicion de l'aviacion e dau satellit artificiau. Leis aplicacions de la teledeteccion son nombrosas : meteorologia, reconoissença militara, gestion dei ressorsas, cartografia, gestion dei catastròfas naturalas, exploracion d'autrei planetas, etc.
Liames intèrnes[modificar | Modificar lo còdi]
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- (fr) Centre canadien de télédétection, Notions fondamentales de télédétection, 1998.
- (fr) Collectif CNES ONERA, Imagerie spatiale : des principes d'acquisition au traitement des images optiques pour l'observation de la Terre, Cépaduès, 2008.