Piu IX
| Benurós Piu IX | |
|---|---|
 | |
| Papa | |
| 16 de junh de 1846 – 7 de febrièr de 1878 | |
| Intronizacion | 21 de junh de 1846 |
| Predecessor | Gregòri XVI |
| Successor | Leon XIII |
| Naissença | Senigallia, 13 de mai de 1792 |
 ' | |
 | |
| Listas dels papas: cronologia · alfabetica | |
| Projèctes Catolicisme e Istòria · Modèl | |
   | |
Piu IX es lo nom qu'adoptèt lo cardinal Giovanni Maria Mastai Ferretti quand foguèt elegit coma Papa.
Nasquèt lo 13 de mai de 1792 a Senigallia (Itàlia) e moriguèt lo 7 de febrièr de 1878 al Vatican. Èra lo filh del comte Girolamo Mastai Ferretti e de Caterina Solazzi. Ensagèt de dintrar a la Guardia Nobile, mas perque sofrissiá d'epilèpsia i foguèt pas admés e se consagrèt a l'estudi de la teologia; en abril de 1819 foguèt ordenat prèire.
Trabalhèt coma rector de l'institut Tata Giovanni fins qu'en 1823 foguèt mandat en Peró e Chile coma ajudant del nonci Giovanni Muzi, dins la primièra mission après l'independéncia d'America del Sud. En 1825 tornèt a Roma per dirigir l'espital de San Michele e ocupar la carga de canonge de Santa Maria in Via Lata.
En 1827, a 35 ans, foguèt nomenat avesque d'Espolet; cal notar l'amnistia qu'obtenguèt pels membres d'una revolucion fracassada en 1831. L'an d'après se li concediguèt tanben l'avescat d'Imola e foguèt creat cardinal in pectore en 1839 puèi reconegut publicament en 1840. Durant las annadas qu'ocupèt aquestes avescats se ganhèt la reputacion d'un liberal, car èra favorable a la reforma administrativa dels Estats Pontificis e simpatizava amb lo movement nacionalista italian.
A la mòrt de Gregòri XVI, participèt al conclau de 1846, que solament 46 dels 62 cardinals i poguèron assistir, en rason de l'inestabilitat d'Itàlia. Los cardinals, dividits en conservadors, que sostavan lo cardinal Luigi Lambroschini, e liberals, que sostavan dos candidats, Tomasso Pasquale Gizzi e Giovanni Maria Mastai Ferretti. Los liberals decidiguèron de concentrar los sieus vòtes subre Mastai Ferretti, que foguèt elegit per majoritat amb 36 vòtes. Se capitèt qu'al moment del recompte èra el que legissiá a votz auta los vòtes e qu'acabèt per se proclamar Papa el meteis. D'oras apuèi arribèt lo cardinal de Milan, Karl Kajetan Gaisruck, amb lo vèto de l'emperador d'Àustria a l'eleccion de Mastai Ferretti, mas èra tròp tard. Lo nòu Papa prenguèt lo nom de Piu IX en recòrd de Piu VII.
Tre son eleccion proclamèt una larga amnistia per delictes politics e creèt la Consulta, un Parlament que garantissiá mai de libertat als ciutadans dels Estats Pontificis. Per malastre, las revolucions de 1848 obliguèron lo Papa de fugir a Gaeta desguisat en monge e quand tornèt, èra animat per d'idèas plan mens liberalas.
S'opausèt fèrmament a l'unificacion d'Itàlia que portava a tèrme lo regne de Piemont, car considerava los territòris de la Glèisa coma un territòri qu'èra pas sieu e per tant los podiá pas cedir. Las sieunas accions seguentas tan politicas coma religiosas tendèron a ensajar de sauvar los sieus territòris. Per aquest motiu proclamèt lo dògma de l'Immaculada Concepcion e convoquèt lo Concili Vatican I, d'ont sortiguèt lo dògma de l'infalhibilitat papala, destinat a li conferir de poder, mas tot foguèt van.
Los Estats Pontificis se mantenguèron gràcias a l'ajuda francesa de l'emperador Napoleon III, mas la Guèrra Francoprussiana qu'esclatèt dobriguèt camin als piemonteses que dintrèron a Roma en 1870. Lo poder temporal dels Papas qu'aviá durat mai de mila ans s'acabèt de facto.
Non solament Piu IX reconeguèt jamai l'Itàlia unificada, mas escomengèt lo rei Victor Emmanuèl II e defendèt als italians de participar a la vida politica del nòu estat. Visquèt reclús dins los palais del Vatican durant la rèsta dels sieus jorn, s'i considerant presonièr. Après la sieuna mòrt, lo sieu còs foguèt transportat dins la glèisa de San Lorenzo fuori le mura («Sant Laurenç fòra los murs»).
L'an 2000, foguèt beatificat per Joan Pau II.
| Precedit per | Piu IX | Seguit per | ||
| Gregòri XVI |
|
Leon XIII |
