Pic verd

Picus viridis

Feme.

Classificacion (COI)
Règne	Animalia
Embrancament	Chordata
Classa	Aves
Òrdre	Piciformes
Familha	Picidae
Genre	Picus

Nom binominal

Picus viridis
Linnaeus, 1758

Estatut de conservacion UICN

( LC )
LC : Preocupacion menora

Lo Pic verd (Picus viridis) es una espècia d'ausèl apartenent a la familha de las Picidae.

Morfologia

Que siá mascle o feme, lo pic verd a la fàcia superiora verda, lo quinque jaune, la fàcia inferiora gris-verd e lo dessús de la tèsta roge. La feme se destria per sa mostacha negra, alara qu'aquesta del mascle es roja, enrodada de negre. Los joves son mai clars e pigalhats.

Aqueste ausèl mesura unes 30 cm de longor e 40 a 45 cm d'envergura, per une massa d'unes 200 g.

Feme e son jove
Pics verds d'espatla
Mascle
Vidèo d'un individu en mitan natural

Comportament

Alimentacion

Aqueste ausèl se noirís subretot d'insèctes e de larvas, presas sul sòl. Li agrada fòrça los formiguièrs pels prats, que las formigas representan mai de 90 % de son alimentacion. Dins lo sud de l'Euròpa, s'ataca tanben als bornats en ivèrn. Complèta son alimentacion amb de granas e de baias.

[1]

Reproduccion

Aqueste pic cava son nis dins un arbre fulhós (quitament a vegadas dins un pal), pendent al mens doas setmanas. Lo nis es prigond de 20 a 50 cm, e l'orifici de dintrada mesura unes 5 a 7 cm de diamètre. La ponduda (una sola per an) compren de 5 a 8 uòus, blancs, coats pels dos parents pendent une quinzenat de jorns. Los joves demoran unes tres setmanas al nis, puèi, après lor envolada, vivon amb lors parents pendent tres autres setmanas.

Espandiment e abitat

Espandiment: Aqueste pic pòbla una granda partida de l'Euròpa. Son airal de distribucion va, a l'Èst, fins en Iran e al Turcmenistan. S'es present a çò nòstra manca dins las illas, coma Corsega. Existís una espècia diferenta mas parenta, Picus sharpei, que viu dins la peninsula Iberica e sul penjal nòrd dels Pirenèus.
Abitat: Sedentari, viu dins los bosquets, los pargues, los vergièrs e fins a 1 700 mètres en montanha.

Estat de las populacions, pression e menaças

Coma totes los pics, lo pic verd de segur fòrça patiguèt de la rarefaccion dels arbres mòrts e arbres senescents pel bòsc. Es tanben menaçat per l'activitat umana de desforestacion que los arbres son son mitan de vida^[1].

Sistematica

L'espècia Picus viridis foguèt descricha pel naturalista suedés Carl von Linné en 1758^[2].

Taxinomia

Segon la òbras de filogenica de Pons et al. (2011) e Perktas et al. (2011), lo Congrés ornitologic internacional destria l'anciana sosespècia Picus viridis sharpei del Pic vert (Picus viridis) e l'auça al reng d'espècia. Ven lo Pic de Sharpe (Picus sharpei).

Segon la classificacion de referéncia (version 3.5, 2013) del Congrés ornitologic internctional, aquesta espècias es constituida de las tres sosespècias seguentas (òrdre Filogenic):

Picus viridis viridis Linnaeus, 1758 ; presenta dins lo nòrd e lo centre de l'Euròpa;
Picus viridis karelini Brandt, 1841 ; presenta del sud-èst de l'Euròpa al sud-oèst du Turcmenistan;
Picus viridis innominatus (Zarudny & Loudon, 1905); presente dins lo sud-oèst de l'Iran.

Picus vaillantii e Picus sharpei foguèron longtemps considerats coma de sosespècias, mas son ara consideradas coma d'espècias detriadas. Tanben foguèt suggerit que P. v. innominatus, sosespècia fòrça isolada de las autras populacions, poirián tanben èsser una espècia d'esperse.

Al nòrd de la cadena pirenenca existís una zona ont i a d'individús presentant de caractèrs ibrids de plumatge e genetics entre Picus v. viridis e Picus sharpei. En Lengadòc, aquesta zona s'espandís entre Besièrs et Nimes. Dins aquesta zona i a tanben de P. viridis e de P. sharpei; aquestes darrièrs son tan mai rares que s'alunham dels Pirenèus (e inversament pel Pic vert).

Nòtas e referéncias

↑ Pierre Mollet Schweizerische, Niklaus Zbinden Schweizerische e Hans schmid Schweizerische (2009), « Steigende Bestandszahlen bei spechten und anderen Vogelarten dank Zunahme von Totholz ? [traduccion: Aumentan los efectius de pics amb a lo creis de la quantitat de fusta mòrta?] », Schweiz. Z Forstwes., vol.160, n°11, p.334-340.
↑ Linnaeus, C. 1758: Systema Naturae per regna tria naturæ, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis, Tomus I. Editio decima, reformata. Holmiæ: impensis direct. Laurentii Salvii. i–ii, 1–824 pp doi: 10.5962/bhl.title.542: page 113

^[1]^[2]}}

Ligams extèrnes

Referéncia Congres ornitologic internacional: Picus viridis dans l'ordre Piciformes (en)Referéncia Congrès ornitologic internacional : Picus viridis dins l'òrdre Piciformes (en)
viridis {{{3}}} dIns Avibase (fr) (Vejatz viridis mapa de reparticion)
Referéncia NCBI: Picus viridis (en)Referéncia NCBI : Picus viridis (en)
Referéncia UICN: espèce Picus viridis Linnaeus, 1758 (en)Referéncia UICN : espècia Picus viridis Linnaeus, 1758 (en)

Bibliografia

Pons J.-M., G. Olioso, C. Cruaud & J. Fuchs (2011), « Phylogeography of the Eurasian green woodpecker (Picus viridis) », J. Biogeogr., vol.38, P.311-325.
Perktas U., G.F. Barrowclough et J.G. Groth (2011), « Phylogeography and species limits in the green woodpecker complex (Aves: Picidae): multiple Pleistocene refugia and range expansion across Europe and the Near East », Biological Journal of the Linnean Society, vol.104, P.710-723.
Olioso G. et Pons J.-M. (2011), « Variation géographique du plumage des pics verts du Languedoc-Roussillon », Ornithos, vol.18, n°2, p.73-83.

↑ Winkler, H. & Christie, D.A. (2015), « Eurasian Green Woodpecker (Picus viridis) », In: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.) (2015), Handbook of the Birds of the World Alive, Lynx Edicions, Barcelona. Consulté le 20 mai 2015.
↑ Olioso et Pons (2011). cf. bibliographie.

[1] Pierre Mollet Schweizerische, Niklaus Zbinden Schweizerische e Hans schmid Schweizerische (2009), « Steigende Bestandszahlen bei spechten und anderen Vogelarten dank Zunahme von Totholz ? [traduccion: Aumentan los efectius de pics amb a lo creis de la quantitat de fusta mòrta?] », Schweiz. Z Forstwes., vol.160, n°11, p.334-340.

[2] Linnaeus, C. 1758: Systema Naturae per regna tria naturæ, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis, Tomus I. Editio decima, reformata. Holmiæ: impensis direct. Laurentii Salvii. i–ii, 1–824 pp doi: 10.5962/bhl.title.542: page 113

[HBWA-Pviridis-3] Winkler, H. & Christie, D.A. (2015), « Eurasian Green Woodpecker (Picus viridis) », In: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.) (2015), Handbook of the Birds of the World Alive, Lynx Edicions, Barcelona. Consulté le 20 mai 2015.

[O&P-4] Olioso et Pons (2011). cf. bibliographie.

[1]

[2]

[1]

[2]