Panjabi
| ' | |
| Locutors | 125 000 000 |
|---|---|
| Familha lingüistica | Panjabi |
| Còdis de lenga | |
| ISO 639‐3 | pan (en) |
Lo panjabi es una lenga indoariana parlada en Índia e en Paquistan.
Localisacion[modificar | modificar la font]
La lenga es parlada en Panjab, una region istorica partejada entre Paquistan e Índia (dempuèi l'independéncia dels dos paises en 1947). En Índia la lenga es parlada dins l'estat de Panjab, mas la mai granda part dels locutors son paquistaneses[1].
Classificacion e dialèctes[modificar | modificar la font]
Lo panjabi fa partida de las lengas indoarianas del nòrd-oèst, una branca de las lengas indoarianas, que fan partida de la familha indoeuropèa.
Lo panjabi foguèt longtemps una lenga orala. La primièra usança literària de la lenga es deguda al sikhisme en 1604, qu'escriguèt la lenga amb l'escritura gomorkha. Dins la part musulmana del Panjab, lo persan e subretot l'ordo èran las lengas de prestigi e an influençat la lenga. L'ordo demòra, en Paquistan, utilizat per los panjabis. En Índia, los locutors donan lo meteis ròtle a l'indi[2].
En Paquistan, cèrtes dialèctes an creat lor pròpia norma lingüistica e tendon a se diferenciar del panjabi. Son lo saraiki, dins lo sud-oèst e l'hindko, dins lo nòrd[2].
Referéncias[modificar | modificar la font]
Fonts[modificar | modificar la font]
- (en) Christopher Schackle, 2007, Panjabi, dins The Indo-Aryan Languages, George Cardona, Danesh Jain (eds.) p. 637-682, Routledge language family series, Londres, Taylor & Francis.
