Vejatz lo contengut

Maurice Sarrail

Aqueste article es redigit en provençau.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
(Redirigit dempuèi Maurice-Paul-Emmanuel Sarrail)

Maurice Sarrail en 1915.

Maurice Sarrail (6 d'abriu de 1856, Carcassona - 23 de març de 1929) es un generau francés de la Premiera Guèrra Mondiala.

Eissit de Saint-Cyr, participèt a d'operacions en Africa en 1877 avans d'intrar dins la Legion Estrangiera en 1882. Republican fervent, se raprochèt dei mitans politics e foguèt oficier d'ordenança dau ministre de la Guèrra de 1900 a 1907 puei comandant de la garda militara de la Chambra. Aquela proximitat amb lei radicaus favorizèt sa carriera. Foguèt ansin nomat generau de bregada en 1908 e generau de division en 1911.

Au començament de la Premiera Guèrra Mondiala, prenguèt lo comandament dau 6en còrs puei de la IIIa armada. Participèt a la resisténcia francesa dins la region de Verdun durant la batalha de Marna. Pasmens, son comandament suscitèt de criticas e après la revirada de plusors atacas menadas per sei fòrças, foguèt destituït en julhet de 1915. Sei sostèns politics li permetèron d'obtenir lo comandament de l'Armada d'Orient. Organizèt alora lo camp fortificat de Salonica, mai dins un contèxte diplomatic complèxe, mau capitèt d'unificar lei diferentei fòrças dau còrs expedicionari aliat. De mai, foguèt pas capable de menar d'ofensivas vertadieras còntra lei Bulgars. En decembre de 1917, foguèt donc remplaçat per lo generau Adolphe Guillaumat.

Après la guèrra, se presentèt sensa succès ai legislativas de 1919. En 1924, lo govèrn Herriot lo nomèt cap dei fòrças francesas en Siria en remplaçament dau generau Maxime Weygand. I adoptèt una politica d'administracion dirècta que suscitèt rapidament l'oposicion deis eleits locaus. Pus grèu, en 1925, sa politica entraïnèt la Granda Revòuta Siriana que durèt fins a 1927. Foguèt alora tornarmai destituït de son comandament.

Liames intèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  • (fr) Max Schiavon, Le front d'Orient. Du désastre des Dardanelles à la victoire finale 1915-1918, Tallandier, 2014.

Nòtas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]