Los Encantats
|
Encantats
| |
|---|---|
| OpenStreetMap | . |
 Los Encantats | |
| Geografia | |
| Altitud | 2 747 m, Pics dels Encantats |
| Massís | Pirenèus |
| Coordenadas | Modèl:Coord/input/ERROR |
| Administracion | |
| País |  Espanha
|
| Comunautat | Catalonha |
| Província | Lhèida |
| Geologia | |
| Edat | |
| Ròcas | granit |
Los Encantats (var. Leis Encantats, Eths Encantats, Es Encantats) son doas agulhas d'una famosa montanha situada dins los Pirenèus catalans, al sud de l'estanh de Sant Maurici, sus la riba dreta del riu Escrita. Son situats dins la val nauta del flume Noguèra Palharesa. Administrativament lo territòri aperten a la municipalitat d'Espot, dins la comarca de Palhars Sobeiran, e es inclús dins lo Pargue Nacional d'Aigüestòrtes e Estanh de Sant Maurici.
La punta oèst, lo Petit Encantat fa 2738 m de nautor e lo Grand Encantat 2747 m, e son separats per una granda enforcadura a 2624 m.
Geologicament, la val de l'Escrita es formada de la meteissa barena que l'axe pirenenc; malgrat aquò, aquestes dos pics son de ròca calcària, d'una qualitat pas gaire bona, mas qu'a donat aquelas doas agulhas espectaclosas.
Coma fòrça d'autras montanhas, lo seu nom nais dins d'antigas legendas. La legenda ditz qu'aquestas agulhas dreitas èran d'en primièr dos caçaires qu'avian fugit de la messa per èsser los primièrs a l'isard e que foguèron malasits e demorèron petrificats per sempre.
Las primièras ascensions son atribuidas, segon lo pireneïsta Patrice de Bellefont, a Negrin, Romeu, Salles e Ciffre en l'an 1901, pel Grand Encantat, per çò qu'es uèi la via normala. Lo Petit Encantat foguèt vençut l'an seguent per Astorg, Castagne e Brulle. Segon Bellefont, tanben la Canal Central (actualament la via normala en ivèrn) foguèt tornar montada pel primièr còp en 1936, per l’escalaire italian Emilio Comici.
En Catalonha, es tradicionalament considerat que foguèt mossèn Jaume Oliveres lo primièr de pujar aquela montanha (lo Gran Encantat), en 1910. Es segur que pendent l'estiu de 1911, en solitari, pugèt l'Encantat Petit, al pretz d'enòrmas dificultats e grèus perilhs. Aquesta ascension aguèt lo resson que li aviá mancat per las anterioras, a causa benlèu de la popularitat d’Oliveres dins la societat catalana de l’epòca.
Per la seuna situacion, dintre del Pargue Nacional, los Encantats son contemplats cada estiu per un grand nombre de personas e son un dels imatges publicitaris pus coneguts dels Pirenèus.
Son nombroses los alpinistas o escalaires qu'ensajan caduna de las vias normalas de pujada. La mai correguda es la de l'Encantat Grand per la val de Monestero, amb una graduacion de "pauc dificil", emai que fòrça aeriana e perilhosa. L'Encantat Petit es pujat abitualament dempuèi l'enforcadura, mas l’escalada d’aquestes cent mètres es classificada ja de "fòrça dificila", es una paret de fòrta verticalitat e de ròca pas gaire segura. La davalada se fa en rapel per la meteissa via de pujada.
Pendent l'ivèrn o a la prima la realizacion d’ascensions per l'espectaclós Canal Central es frequenta, fins a la brecadura que dessepara las doas puntas. Lo pendís mejan es de 50º e, se la qualitat de la nèu es bona, presenta de dificultats solament al moment de la sortida a l'enforcadura, ont las ròcas –ja pron dificilas– son sovent cobèrtas de glaç. La davalada se fa per la via normala de l'Encantat Grand.