Jausep Conòrd
Jausep Conòrd, vadut en 1872 a l’Esparra, mòrt en 1949, es un felibre occitan, poèta e escrivan d’expression occitana.
Biografia
[modificar | Modificar lo còdi]Originari dau nòrd dau Medòc, eishut d’un mitan paisan, estut, de las annadas 1900 abans, un daus membres los mèi actius de l’Escòla dau Medòc, cercle felibrenc fondat dau costat de L’Esparra pre quate autes poètas medoquins tartucats pre reviscolar la lenga occitana : son frair Francés, l’abat Lafarga, Andriu Brion e lo futur abat Danièl Bergèir. L’Escòla dau Medòc se caracteriza pr’una granda fidelitat au Felibritge, trencant atau damb la tradicion de l’expression gascona de Bordèu, e notadament l’escòla « patoasanta » eretèira de Mèste Verdièr. Prenent frem au seriós lo messatge mistralenc, lo grop de felibres medoquins produsirà non solament poesia e pròsa, mès tanben lexics. Partit d’òra entà París, dens la seguida dau deputat dau Medòc, lo conservador Dr Elissagaray. Damorèt en ligame estreit damb lo Felibritge. Signava sas òbras « Jan d’Aquitània ». Publiquèt frem de vèrs apuei de pròsa dens mantuas revistas : Aquitania, Armanac gascon, Reclams, Revue des Pays d’Oc, Revue méridionale… Deishèt tanben una gramatica nòrd-medoquina inedita.
Honts
[modificar | Modificar lo còdi]- Alan Viaut: Le Texte occitan du Médoc. Inventaire bibliographique. Talença : Maison des sciences de l'homme d'Aquitaine, 1977, ISBN 2-85892-010-9[1]