Guerra dels Aliats (Atenas)
La Guerra dels Aliats es una guerra qu'opausèt Atenas a una coalicion de ciutats-Estats desirosas de quitar la Segonda Confederacion Atenenca (principalament Ròdes, Cos, Chios e la ciutat independenta de Bizanci). Durèt de 357 a 355 avC e s'acabèt per la dissolucion de la Confederacion. Militarament batua a l'eissia de la prumiera batalha importanta, Atenas insistiguèt pas e decidèt d'abandonar sa politica imperialista au profiech d'una posicion isolacionista. Aquò permetèt a Macedònia de renforçar son influéncia dins lo nòrd de Grècia. Per las ciutats-Estats en revòuta, la victòria foguèt corta car passèron sota lo contraròtle dau satrapa de Caria.
Causas[modificar | Modificar lo còdi]
Fondaa en 377 avC, la Segonda Confederacion Atenenca èra una aliança entre plusors ciutats-Estats maritimas destinaa a assegurar l'independéncia de sos membres còntra l'egemonia d'Esparta. Per empedir las derivas de la Liga de Delos, a l'origina de la Guerra de Peloponès, de reglas estrictas foguèron adoptaas per empachar Atenas de sometre sos membres. Per exemple, Atenas aviá pas lo drech de crompar una proprietat sus lo territòri dels membres de la Confederacion. L'installacion d'una garnison èra tanben enebit. Pasmens, après la batalha de Leuctra en 371 avC, l'egemonia espartenca dispareguèt subitament. D'efiech, lo venceire, Tebas, suscitavan mens de crentas.
L'aliança intrèt ansin en crisi. En 365 avC, los Atenencs organizèron una expedicion dins lo nòrd de la mar Egèa per renforçar sas posicions lòng de la rota dau blat. Ocupèron l'illa de Samos e la ciutat de Sestos. Puèi, conquistèron Pidna e Modon. Pasmens, poguèron pas empachar pas los retiraments de Bizanci, de Lesbos, de Chios en 364 avC, de Cizic en 362 avC e de Corcir en 361 avC. Plusors estrateges foguèron condamnats a mòrt o exiliats après aquelas reviraas, mas la reaccion atenenca demorèt esistanta. Aquelos problemas foguèron donc espleitats per Mausol, lo satrapa de Caria. Dins de circonstàncias larjament inconeigüas, capitèt d'organizar una aliança reünissent plusors ciutats-Estats importantas de la Confederacion per combatre la dominacion maritima atenenca. Ròdes, Cos, Chios e Bizanci foguèron los actors principaus d'aquela coalicion[1].
Debanament[modificar | Modificar lo còdi]
Lo començament de la guerra aguèt luec entre Atenas e Chios per de rasons desconegüas. Una flòta atenenca menaa per los generaus Charès e Chabrias comencèron lo sietge de Chios. En parallele, los coalizats realizèron d'incursions còntra las colonias e los aliats d'Atenas en mar Egèa. Puèi, assietjèron l'importanta colonia de Samos. Après la mòrt de Chabrias durant un combat còntra Chios, Charès dirigiguèt sa flòta vers l'Ellespònt per pilhar lo territòri de Bizanci. De renfòrç li foguèron enviats. Pasmens, en causa d'un desacòrd amb los autres generaus, Charès ataquèt solet la flòta coalizaa a Embata e foguèt durament batut. Après aquela desfacha, Charès ensajèt d'accusar los autres generaus de traïment, mas deguèt rapidament s'enfugir. Incapabla de finançar la seguia de la guerra, Atenas acceptèt alora la dissolucion de la Confederacion.
Atenas aguèt tanben de dificultats dins lo nòrd de la mar Egèa. D'efiech, incapabla de mandar una armaa importanta dins la region, s'alièt amb Felipe II de Macedònia per atacar la ciutat miniera d'Amfipolis. Productritz d'aur, d'argent e de fusta, aquela vila èra un element important de la potença atenenca. En chambi, los Atenencs acceptavan de laissar lo pòrt de Pidna als Macedonians. Pasmens, après la conquista de las doas vilas, Macedònia refusèt de restituïr Amfipolis e Atenas deguèt s'enclinar.
Consequéncias[modificar | Modificar lo còdi]
Après aqueu conflicte, Atenas reconoguèt l'independéncia dels coalizats e intrèt dins un periòde d'isolacionisme. Sota la direccion d'Eubulos, un politician pacifista e pròche dels mitans promacedonians, la vila abandonèt sa politica imperialista. Los subreplús financiers, tradicionalament versats dins la caissa dels afaires militars, foguèron desenant orientats vers la caissa dels juecs. Atenas perdiguèt donc pauc a cha pauc una partia de sa flòta e laissèt los Macedonians conquistar lo nòrd de Grècia e avançar vers lo sud. Enfin, en Anatolia, los satrapas de Caria foguèron los venceires dau conflicte car poguèron liurament annexar las ciutats grecas de la region. Ansin, plusors vilas en revòuta còntra Atenas perdiguèron son independéncia[2].
Annèxas[modificar | Modificar lo còdi]
Liames internes[modificar | Modificar lo còdi]
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- (fr) Pierre Carlier, Démosthène, Fayard, 2006.
- (en) Raphael Sealey, « Athens after the Social War », Journal of Hellenic Studies. The Society for the Promotion of Hellenic Studies, vol. 75, 1955, pp. 74-81.