Glèisa de Sant Pèire de las Cosinas
La glèisa de Sant Pèire de las Cosinas, situada dins la carrièra de la Bola, a costat de la plaça de Sant Pèire a Tolosa, es una glèisa fòrça vièlha benlèu una de las mai vièlhas d'Occitània. Foguèt bastida sus una anciana necropòli galloromana del sègle IV. Es monument istoric dempuèi 1977 e plaçada jos la responsabilitat del Musèu de Sant Ramon de Tolosa. Ara es descristianizada e abriga un auditòri de 400 plaças pel Conservatòri Nacional de Region de Tolosa.
Istòria[modificar | Modificar lo còdi]
Coma sa granda sòrra la basilica de Sant Sarnin, la glèisa foguèt bastida al sègle V sus una necropòli. Al sègle X, lo comte Guilhem IV permetèt als benedictins de l'abadiá de Moissac de ne prene possession.
Èra pas qu'un priorat que foguèt confiat cinc sègles mai tard als Chartoses. Entre temps, a la glèisa foguèt aponduda una nòva nau e un nòu còr.
Lo nom de Sant Pèire de las Cosinas a ges a veire amb un qualsevòl luòc de restauracion. Cosinas ven de la version francizada de Coquinis, e designava de pichons artesans. L'istòria conta que de pescaires de la region avián autre temps onorat Sant Pèire li dedicant un priorat. Lo nom dels Coquins de l'epòca galloromana foguèt atribuit per Guilhem IV a l'edifici quand lo confièt a l'abadiá de Moissac.
La glèisa conten una cripta arqueologica presentant de rèstas d'una Basilica paleocrestiana del sègle IV e d'una glèisa preromanica. Al sègle XI, la glèisa foguèt donada a l'abadiá de Moissac pel comte de Tolosa. A partir del sègle XII, la glèisa venguèt un naut luòc public. En 1189, lo comte Ramon V de Tolosa i faguèt reconèisser los privilègis de la Comuna de Tolosa dirigida per de capitols. Repetèron aquel acte Ramon VI de Tolosa en 1195, e Ramon VII de Tolosa en 1222.
Dins aquel luòc Simon IV de Montfòrt signèt la rendicion tolosana. Èra tanben dins aqueles murs que los comtes avián l'abitud d'amassar lo pòple tolosan.
En 1286, las Costumas de la vila i foguèron oficialament promulgadas.
Al sègle XVI, la glèisa venguèt proprietat dels Chartroses. A la Revolucion Francesa, Sant Pèire de las Cosinas coneguèt lo meteis astre que la glèisa dels Jacobins e la Basilica de la Daurada. L'armada prenguèt los luòcs e se ne serviguèt per fondre de canons, e coma sèrva. La parròquia foguèt transferida a la glèisa dels Chartroses que prenguèt alara le nom de Glèisa de Sant Pèire dels Chartroses
.jpg)
La proximitat al luòc amb lo Conservatòri Nacional de Region de Tolosa ne faguèt un auditòri per aquel establiment (per la bastissa de l'anciana glèisa), e tanben (per las bastissas a l'entorn) una escòla de dança ligada al Conservatòri.
Nòtas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
Vejatz tanben[modificar | Modificar lo còdi]
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- (fr)Quitterie Cazes, L'ancienne église Saint-Pierre-des-Cuisines, pp. 245-255, dans Congrès archéologique de France. 154a sesilha. Monuments en Toulousain et Comminges. 1996, Société Française d'Archéologie, París, 2002
- (fr)Marcel Durliat, Haut-Languedoc roman, pp.223-227, Éditions Zodiaque (col. "la nuit des temps" n°49), La Pierre-Qui-Vire, 1978