Estrech de Wilkins
L'estrech de Wilkins (oficialament, en anglés: Wilkins Sound) es un estrech d'Antartida qu'es ocupat en granda part per la plataforma de glaç de Wilkins; es situat entre la linha de còsta occidentala de l'isla d'Alexander e las còstas de l'isla Charcot e l'isla Latady situadas mai cap a l'oèst.
La siá part nòrd foguèt descobèrta e cartografiada en 1910 per una expedicion antartica francesa jol comandament de Jean-Baptiste Charcot e foguèt subrevolada en 1929 per Sir Hubert Wilkins. La configuracion de l'estrech foguèt determinada en 1940 per de vòls d'exploracion de l'US Antarctic Service (USAS). Foguèt nomenat aital per l'USAS en onor de Hubert Wilkins, que en 1929 foguèt lo primièr a demostrar que "la tèrra de Charcot" èra en realitat una isla e èra doncas, indirèctament, lo descobridor de l'existéncia de l'estrech. L'existéncia de l'isla Latady al costat sud-oèst de l'estrech foguèt determinat en 1960 per D.J.Ora Searle del Falkland Islands Dependencies Survey (FIDS) mejançant l'examen de fòtos aerianas fachas per la Ronne Antarctic Research Expedition(RAR) de 1947-48.
Plataforma de glaç de Wilkins[modificar | Modificar lo còdi]
La plataforma de glaç Wilkins es una plataforma de glaç rectangulara que mesura a l'entorn de 130 quilomètres de long e 95 quilomètres de larg. Ocupa la part centrala de l'estrech de Wilkins, que ne pren lo nom. Lo nom foguèt prepausat pel UK Antarctic Place-Names Committee (UK-APC) en 1971. Lo 25 de març de 2008 un fragment de 400 quilomètres cairats de la plataforma de glaça Wilkins se desintegrèt, metent en dangièr una porcion encara mai granda de la plataforma. Los scientifics se son estonats quora an descobèrt que la rèsta de la plataforma de 14.000 quilomètres cairats, 2 còps la superfícia de la província de Barcelona, començava de se separar del continent.[1] Çò que demòra de la plataforma Wilkins se manten ara per una estrecha franja de glaç.[2] Òm considera que l'esfondrament recent d'aquela porcion de la plataforma de glaça es degut al rescalfament global. En 1993 lo professor David Vaughn del British Antarctic Survey (BAS) pronosticava qu'èra probable que la part nòrd de la plataforma de glaç de Wilkins desapareisse en un tèrme de 30 ans se rescalfament del clima de la peninsula Antartica contunhava al meteis ritme.
Referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ Satellite imagery from the United States National Snow and Ice Data Center at the University of Colorado at Boulder offered the first alert.
- ↑ Antarctic ice shelf 'hanging by A thread'