Abadiá de Senhanca : Diferéncia entre versions

L''''abadiá de Senhanca''' es un edifici religiós [[cistercenccistercian]] pròche la localitat de [[Gòrda]], en [[Provença]], en [[Occitània]].

Nasquèt coma comunautat de monges [[cistercenccistercian]]s en [[1148]], provenents de l'[[abadiá de Masan]] en [[Vivarés]], sota lo patronatge d'Alfant, evesque de Cavalhon, e de [[Ramon Berenguier II]], [[còmte de Provença]]. Consagrada en [[1178]], coneguèt son esplendor maxima dau [[sègle VIII]] au [[sègle XIV]], en arribant de possedir quatre molins, sèt granjas e de tèrras nombrosas en [[Provença]]. En [[1544]], amb lei guèrras de religion, lo monastèri foguèt devastat.

Es ren qu'en [[1854]] que lo luòc se faguèt crompar tornarmai per una comunautat nòva de monges cistercencscistercians de la Concepcion Immaculada, sota una règla mens estricta que la de l'[[òrdre de la Trapa]]. La comunautat foguèt fòrabandida entre [[1903]] e [[1926]] e tornèt au sèti de l'òrdre, l'abadiá de [[Lerins]] a l'[[illa de Sant Onorat]], pròche [[Canas]]. En [[1988]], amb la renaissença dei vocacions a l'ostau maire de [[Lerins]], una comunautat pichona de monges se reïnseriguèt a Senhanca.

La glèisa construcha en forma de crotz de [[tau]], amb una absida que projècta mai enlà dei parets exterioras de l'abadiá, es tras qu'austèra, coma es tipic deis edificis cistercencscistercians. Lei [[clastras]] son lo luòc de passatge que comunica amb lei diferentei parts dau monastèri. La [[sala capitulara]], gràcias ai sièis vòutas de crotz ogivalas, se caracteriza per la finesa de son acostica (èra la sola estança ont èra permés de parlar), amb l’abat au centre e la [[Tarasca]], figura dau demòni, escultada au davant dei clastras.