Edat d'aur

L'Edat d'aur (en grèc ancian: ξρυσόν γένος; en latin: aurea aetas o Saturnia regna, «reialme de Saturna») es lo nom donat, dins la Grècia antica e dins monde roman, al mite que definís lo periòde seguent la Creacion de l'òme e qu'es associat a l'innocéncia e la felicitat, dins una mena d'allegoria de l'enfança de l'umanitat. Pels romans aquela edat èra tanben marcada per l'abséncia de temps (èra totjorn prima), aquel qu'endomatja e fa degenerar las causes. Per extension s'aplica lo tèrme "edat d'aur" als periòdes d'apogèu cultural de diferentas civilizacion. Es una de las edats de l'Òme segon Esiòde.

Aquesta edat s'assimila a un estil de vida bucolic e pastoral (dins un luòc coma l'Arcadia mitologica), contat dins d'òbras de genres literaris coma l'egloga, endacòm mai que dins la vila qu'es lo simbòl del pecat (aquela associacion camp-virtut contra urbs-vici es recurrenta tot lo long de l'istòria de la cultura); i aviá pauc d'òmes, que vivian sens necessitat de trabalhar perque èra l'abondància amb una egalitat perfèita (alara venguèt un dels objectius de las utopias politicas).

Concernissent la cultura judeocrestiana, l'edat d'aur ven l'estat del Paradís terrèstre d'Adam e Eva. Demòran los topics: los dos van nus (innocents, de fach es la set de coneissença que los mena a cometre lo pecat original), sofrisson pas de la dolor, tot lo monde es a sa portada e l'entorn es campèstre. L'ibris o orgulh excessiu mena a la pèrda d'aqueles privilègis.

De recits posteriors, coma los nordics que tractan de la gullaldr, ressonan aquel mite qu'apareis dins fòrça òbres de ficcion.