Dòna Guirauda

Dòna Guirauda
	;
Nom	(oc) Guirauda de Laurac
Biografia
Mòrt	3 de mai de 1211 (Gregorian)
Autres
Fraires	Aimeric de Montreal

Guirauda de La Vaur, o Guirauda de Laurac, o encara Dòna Guirauda o Dama Guirauda (? - 3 de mai de 1211) foguèt una nòbla occitana de Lengadòc catara. Es una figura marcanta de la resisténcia a la Crosada dels Albigeses e de las victimas d'aquesta darrièra. Guirauda de Lavaur es un dels personatges mai representatius de l'aristocracia occitana en Lengadòc al començament del sègle XIII.

Biografia

Guirauda èra filha de Blanca de Paracòl e de Sicard II (senhor de Laurac e Montreal). Passèt sa joventut dins un mitan favorable al catarisme, que segurament la marquèt coma foguèt lo cas per sas sòrres (Esclarmonda, Mabilia, eca.)

Esclarmonda, Navarra e Guirauda de Laurac avián per fraire Aimeric de Montreal. Aqueste darrièr s'èra somés un primièr còp a Simon de Montfòrt après lo Sètge de Carcassona, mas venguèt dissident a l'automne de 1209. Aprèp lo sètge de Menèrba, liurèt sas senhoriás e faguèt omenatge al mèstre novèl de la region. Pasmens, jutjant qu'aquel darrièr li balhava pas pron de domènis per compensar la pèrda de la seuna tèrra, participèt, a la prima de 1211, a la defensa de La Vaur, que Na Guirauda èra la sobeirana (seriá estada veusa de Guilhèm Pèire a l'epòca).

Suplici

alternative à l'image

Dama Guirauda per èsser espeiregada pels croisats de Montfòrt...

Lo 3 de mai, jorn de la Santa Crotz, la vila tombèt. Guirauda, presentada coma l'incarnacion de la quita espitalitat cortesa per la Canson de la Crosada, patiguèt un suplici orrible, per aver resistit als Crosats :

«Estiers dama Girauda qu'an en un potz gitat,

De peiras la cubriron ; don fo dols e pecatz,

Que ja nulhs hom del segle, so sapchatz de vertatz,

No partira de leis entro agues manjat.^[1]»

Dama Guirauda foguèt, punhets ligats, jetada al fons d'un potz abans d'èsser espeiregada. S'apren tanben que Na Guirauda èra una arma caritabla. Lo site del suplici se trapa ara sus l'Esplanada del Plòt (site exacte de l'ancian castrum), qu'una estela comemorativa es dedicada a Dama Guirauda, e tanben a las victimas del sètge de La Vaur (400 erètges que foguèron menats al lenhièr, ochanta cavalièrs, qu'Aimeric, foguèron penjats). Figura sus l'estela la colomba catara, allegoria de la patz. De carrièras o restaurants vaureses pòrtan lo nom de Guirauda (coma la mediatèca).