Cauna de Vedelhac
La cauna pintada de Vedelhac, dins lo País de Fois, en Lengadòc, embarra d'òbras del Magdalenian.
Istòria
[modificar | Modificar lo còdi]Visitada e descricha tre 1773, èra considerada al sègle XIX coma una cavitat naturala excepcionala per sa galariá d'1 km de longor, sas salas d'aperaquí 100 m de diamètre) e sas concrecions espectaclosas (pilars, estalactitas, estalagmitas...).
En julhet de 1906, Henri Breuil i descobriguèt e autentiquèt una pintura parietala paleolitica d'un grand bisont, la primièra del departament d'Arièja.
Venguèt «monument istoric» en 1929, après la descobèrta de mantuna autra pintura, gravadura e modelatge sus argila d'un interès excepcional. Aquela bèla cauna foguèt un luòc d'abitacion pels òmes preïstorics magdalenians que ondrèron las parets e los sòls pus alunhats de l'intrada. La varietat de las figuras compren qualques uns dels animals classics: bisonts, cavals, rangièrs e boquetins en mai de figuracions umanas (raras).
L'òme, dempuèi 15 000 ans al mens, coneis e frequenta la cauna: aquel luòc de refugi e de possibles rituals pels caçaires-culheires de l'epòca magdaleniana, abrigariá puèi de grops umans de l'Edat dels Metals (sepulturas de l'Edat del Bronze), de l'Antiquitat en mai dels primièrs naturalistas dempuèi lo sègle XVI al mens.
