Antòni Bigòt

Antòni Ipolit Bigòt, (en francés Antoine Bigot; Nimes, 27 de febrièr de 1825 - Nimes, 7 de genièr de 1897), foguèt un poèta occitan que coneguèt una brava capitada dins l'airal de Nimes durant lo sègle XIX. Escriguèt lo parlar local sens seguir lo modèl preconizat pel Felibritge, çò que faguèt d'el sens o cercar vertadièrament una mena d'adversari de la nòrma mistralenca. Sos escriches son fòrça representatius de l'occitan nimesenc.

Biografia

Eissit d'una familha protestanta, instruit, escapèt als trabalhs del campèstre o al trabalh manual, tan espandit a aquela epòca, e se destinava al comèrci.

Dins los ans 1850, faguèt la coneissença de Joan Reboul, puèi de Loís Romieu amb lo qual debuta dins la literatura. En 1854, Frederic Mistral e sos amics escrivans occitans de Provença fondan lo Felibritge e convidan Antòni Bigòt a los rejónher. S'i refusa per gost d'independéncia e perque vòl cantar sa vila de Nimes dins son lengatge pròpri, son "impur patés que s'atuda": la lenga mai populara de la vila.

En 1861, venguèt membre correspondent de l'Acadèmia de Nimes, puèi membre a part entièra en 1864. En 1865, es membre del Consistòri de la Glèisa reformada. Moriguèt a son domicili de la carrièra Cart, lo 7 de genièr de 1897, daissant darrièr el lo renom d'un poèta estimat e d'un òme just e drech.

Qualques ans aprèp sa mòrt, en 1903, jos l'influéncia de son amic e contunhaire Jean Mejean, se quilhèt lo bust d'Antòni Bigòt prèp de l'estatua de Joan Rebolh en bas del grand escalièr del Jardin de la Font. Gaston Domergue, alara ministre, participèt a aquela ceremònia d'omenatge.

Antòni Bigòt (protestant e republican) es estat sovent opausat (legitimament o pas) a Joan Rebolh (catolic e reialista).

Lou Tresor dóu Felibrige conten 280 citacions seunas.

Òbras

Li Griséto, poésies patoises (1854)
Li Boutoun de guèto, poésies patoises, par A. Bigot. Fables imitées de La Fontaine (1859)
Les Rêves du foyer, poésies (1860)
Li Bourgadieiro, poésies patoises (1863; 1962; 1998)
Recueil de fables patoises nouvelles (1881)
Li Fieuyo toumbado, poésies patoises et fables nouvelles (2nda edicion, aumentada de fablas novèlas, 1890)
Li Flou d'armas, poésies et fables patoises (1891)
Les Rêves du foyer, œuvres posthumes de A. Bigot. Poésies patoises et françaises inédites (1899)
Œuvres complètes. Poésies languedociennes et françaises. Li Bourgadiéiro. Li Fueio toumbado. Li Flou d'Ermas (precedidas d'un epitre en vèrses lengadocians de Joan Reboul). Obro Poustumo. Les Rêves du foyer (precedits d'un abans prepaus). Œuvres posthumes (1907; 1924; 1997)
Fablas de Bigot : 23 fables illustrées avec leur traduction française (1991)
Fablas de Bigot : 20 nouvelles fables illustrées avec leur traduction française (1993)

Annèxes

Bibliografia

{{{títol}}}. ISBN 978-2-9533591-0-7.
[1]. ISBN 2-907673-09-2.

Ligam extèrnes

Wikidata: Q2853683
Multimedia: Antoine Bigot

Portal d'Occitània