Gòrjas de Galamus
Las gòrjas de Galamus son un passatge estrech en Corbièras (Lengadòc) entre los departaments franceses d'Aude (Miègjorn-Pirenèus) e dels Pirenèus Orientals (Lengadòc-Rosselhon).
Contèxt geologic[modificar | Modificar lo còdi]
Aglin o « lo riu de las aglas » que raja al fons de las gòrjas de Galamus es un pichon riu venent del Puèg de Bugarag que cavèt aquela entalha prigonda de mai de dètz mètres dins la ròca. Aquel riu cavèt tanben mai al sud las Gòrjas de la Fou dins una autre barrièra calcària.
Aglin es alimentat per fòrça fonts e resurgéncias que de còps que i a son caudas (27 °C) e que se trapan tot al long de las gòrjas. Una font abondosa (150 l/s) assegura la consomacion d'aiga de Sant Pau de Fenolhet.
Las gòrjas son geologicament constituidas de calcaris e de dolomias datadas del Jurassic Inferior al Cretacèu Inferior (entre -205 e -108 milions d'annadas). Aquelas ròcas modelèron un relèu aspre e tormentat.
Posicion geografica[modificar | Modificar lo còdi]
Situadas a la frontièra dels departaments d'Aude (Miègjorn-Pirenèus) e dels Pirenèus Orientals (Lengadòc-Rosselhon), las gòrjas de Galamus son localizadas sus las comunas de Cubières sus Cinoble (Aude) e Sant Pau de Fenolhet (Pirenèus Orientals). Las gòrjas son orientadas dins un ais nòrd-sud sus una distància de 2 km.
Las gòrjas se trapan a 38 km al nòrd-oèst/oèst de Perpinhan e a 7,5 km a l'oèst del Castèl de Pèirapertusa.
Luòcs remarcables[modificar | Modificar lo còdi]
Vista sul Canigó[modificar | Modificar lo còdi]
Dempuèi la sortida de las Gòrjas al Sud cap als Pirenèus Orientals se pòt veire un panorama sus Canigó.
L'ermitatge de Sant Antonin[modificar | Modificar lo còdi]
Aquel ermitatge existís dempuèi lo sègle VII. D'en primièr foguèt pas qu'una balma ont i aviá los bacins, uèi una capèla es acolada a la paret de las Gòrjas. Fòrça gengivièrs de Fenicia de mai de cinc cents ans s'i arrapan als ròcs susplombant los escalièrs davalant dins lo pati interior. La capèla foguèt bastida a la seguida del «miracle» de 1782 que fòrça abitants de Sant Pau de Fenolhet i foguèron salvats d'una epidèmia mercé a la proteccion de Sant Antonin. Dempuèi aqueste jorn, al mitan dels ròcs ven una platana gaireben sens aiga.
Los luòcs foguèron arrengats al sègle XV pels Franciscans.
Es uèi un luòc de pelegrinatge tradicional los diluns de Pascas pels occitans e los diluns de Pentacosta pel sud d'Occitània e per Catalonha.
Lo site de l'ermitatge serviguèt de decòr de cinèma pels filmes seguents :
- Chine ma douleur de Dai Sijie (prèmi Jean Vigo) en 1989,
- La Neuvième porte de Roman Polanski en 1998.
La rota susplombant las Gòrjas[modificar | Modificar lo còdi]
La rota departementala D10 fòrça estrecha travèrsa las Gòrjas de Galamus de part en part (D7 sus la comuna de Sant Pau de Fenolhet).
Lo quatrin seguent foguèt gravat aital a la dintrada del tunèl 1892 (grafia originala):
- « Dins aquel roc pelat que trauco la sabino
- Oun l'aglo dins soun bol gausabo soul beni
- Penjat per un courdel ambe la barromino
- L'home coumo l'ausel a troubat un cami »
Per passar las Gòrjas[modificar | Modificar lo còdi]
En veitura[modificar | Modificar lo còdi]
Òm pòt passar tota l'annada e es fòrça frequentat l'estiu. L'estrechor de la rota provòca fòrça problèmas de circulacion. Pr'amor, en julhet e agost, es reglamentat e i a una circulacion en alternància sus 1,5 km.
En "canhoning"[modificar | Modificar lo còdi]
La davalada d'Aglin en canhoning es possibla mas reglamentada.
A pè[modificar | Modificar lo còdi]
Çò melhor es de percórrer las Gòrjas de Galamus a pè per aprofeitar de las vistas esplendidas.
