Ugues d'Arle
Ugue(s), Uc, etc.[N 1], conegut coma Uc d'Arle, Uc de Provença, o simplament lo rei Ugues[1], foguèt rei d'Itàlia de 924 entrò sa mòrt en 947. Èra un bosonide. Durant de son rèine, favorizèt sei pròches a carga de l'aristocracia e ensagèt d'establir una relacion amb l'Empèri Bizantin. Capitèt de defendre lo reiaume deis enemics exteriors, mas sas abitudas e sa politica li faguèron nombrós enemics intèrnes e deguèt daissar lo poder abans sa mòrt.
Veire tanben
[modificar | Modificar lo còdi]Bibliografia
[modificar | Modificar lo còdi]Articles connèxes
[modificar | Modificar lo còdi]Liames extèrnes
[modificar | Modificar lo còdi]Nòtas e referéncias
[modificar | Modificar lo còdi]Nòtas
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ Existís fòrça variacion dau prenom Ugues en occitan. Segon lo Tresaur dau Felibritge, "Ugues" es la fòrma emplegada en provençau rodanenc e es donc la fòrma locala a Arles, sa vila nativa.
Per sorsa, avem aquelas reparticions dialectalas de las varietats d'Ugues:
Segon lo Lo Tresaur dau Felibritge: Ugue, Ugues (rh.), Uc (g., l.)
Segon lo Dicod'òc dau Congrès permanent de la lenga occitana: Uc e Ugon en gascon, languaocian e vivaroaupenc; Ugon en gascon e lengadocian; Ugues en lengadocian, auvernhat e vivaroaupenc; Ugue en auvernhat.
Segon los "nomspropris" dau Congrès permanent de la lenga occitana, las fòrmas Uc, Ugon, Ugonet, Ugue e Ugues son panoccitanas, e la fòrma Ugo es unic au dialècte provençau.
Segon l'Institut d'Estudis Occitans, avem Uc en lengadocian e gascon, Ugon e Huc en gascon, Ugue(s) e Ugo en provençau.
Referéncias
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ Lo Tresaur dau Felibritge: "lou rèi Ugues, Hugues, roi d'Arles et d'Italie (916-949)."