Tractat de París de 1783
Lo tractat de París de 1783, signat lo 3 de setembre, acaba amb la guèrra d'Independéncia dels Estats Units d'America. Foguèt signat entre los representants dels Tretze Colonias de l'America del Nòrd e los representants britanics. La Grand Bretanha reconeguèt l'independéncia dels Estats Units d'America. Lo tractat de Versalhas foguèt signat en 1783 entre França, Espanha e la Grand Bretanha e complèta lo Tractat de París. Canadà demorava encara possession britanica.
Negociacions
[modificar | Modificar lo còdi]Las negociacions de patz foguèron menadas per cinc Americans designadas pel Congrés que n'èran los Benjamin Franklin e John Jay. David Hartley representava la Grand Bretanha. Las negociacions comencèron seriosament a la davalda de 1782 e acabèron al tractat preliminari del 30 de novembre 1782[1].
Contengut en breu
[modificar | Modificar lo còdi]Aquel tractat acaba amb la guèrra d'independéncia americana en 1783. Amb aquel tractat, la Grand Bretanha reconeist l'indedendéncia de la seunas Tretze Colonias e lor ceda lo territòri fins al riu Mississippi. La província de Quebèc perdèt alara la partida sud dels Grands Lacs qu'aviá obtenguda par l'Acte de Quebèc de 1774. Los marcands de Montreal qu'avián d'establiments de comerci d'esclaus dins la region deguèron los evacar dins los dos ans seguent lo tractat. La question de las frontièras èra pas completament reglada. s'èran entenduts per far passar la frontièra coma se la pòt veire ara, o al mitan dels Grands Lacs, lo Lac Michigan essent tot entièr en territòri dels Estats Units d'America. Mas, a l'oèst del lac Superior e entre lo Quebèc, lo Nòu Brunswick e lo Maine, la question será reglada mai tard.
- Reconeissença per la Grand Bretanha dels Estats Units d'America.
- Establiment de las frontièras entre los nòus Estats Units e las colonias britanicas d'America del nòrd: Grands Lacs al nòrd, Mississippi a l'oèst, 31n parallèl al sud.
- Garantidas britanicas suls dreches dels pescaires americans al larg de Tèrra Nòva e del golf del Sant Laurenç[2].
- A França tornan cinc vilas mai a las Indias[3].
- Reconeissença de las deudas britanicas.
- Restitucion dels prisonièrs, de las presas de guèrra e dels bens espoliats[2].
- Ratificacion del tractat acabat sièis meses.
Signataris
[modificar | Modificar lo còdi]
Lo tractat foguèt preparat dins l'anciana ambaissada d'Angletèrra (ara ostal d'Angletèrra al 44 rue Jacob, dins lo 6n arrondiment) de París, puèis signat dins l'ostal d'York (al 56 de la meteissa carrièra), car Benjamin Franklin refusèt de signar sul sol anglés. Lo tractat foguèt signat per:
- David Hartley, membre del Parlament britanic e representant lo rei Jòrdi III del Reialme Unit.
- John Adams, Benjamin Franklin e John Jay, representant los Estats Units d'America.
- Lo tractat arribèt a Filadèlfia en novembre de 1783[4]. Lo Congrés de la Confederacion dels Estats Units d'America ratifiquèt lo tractat de París lo 14 de genièr de 1784. La ratificacion britanica se faguèt lo 9 d'avril de 1784. Recebèt lo Grand sagèl dels Estats Units d'America e foguèt portat a París en mai de 1784[2].
Vejatz tanben
[modificar | Modificar lo còdi]Articles connexes
[modificar | Modificar lo còdi]Ligams extèrnes
[modificar | Modificar lo còdi]
Nòtas e referéncias
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ Bernard Cottret, La Révolution américaine : La quête du bonheur 1763-1787, Paris, Perrin, 2003, (ISBN 2-262-01821-9), p.267
- ↑ 2,0 2,1 et 2,2 Bernard Cottret, La Révolution américaine : La quête du bonheur 1763-1787, Paris, Perrin, 2003, (ISBN 2-262-01821-9), p.274
- ↑ La France au XVIIIe", par Olivier Chaline, Belin Sup, page 39
- ↑ Bernard Cottret, La Révolution américaine : La quête du bonheur 1763-1787, Paris, Perrin, 2003, (ISBN 2-262-01821-9), p.273