Teogonia
Una teogonia (en grec ancian Θεογονία, de Θεός, « dieu », e γεννάω, « engendrar ») designe tot recit mitologic sus las originas e lass genealogias divinas.
Constituís una forma de recit original, tot coma una cosmogonia (que descrich la naissença de l'Univèrs e del mond), qu’es sovent indissociable, o una antropogonia (que descrich la naissença e lo destin de l'umanitat). S'agís sovent d'armonizar, a la limita de la poèsia e de la doctrina, de legendas destriadas al subjècte de las causas primièras. L'exemple mai celèbre es la Teogonia d'Esiòde (sègle VIIIe AbC.), fixant lo canon del recit olimpian dins la mitologia grèga.
d’entre los recits coneguts, se pòt citar:
- Orient Pròche ancian:
- la « Teogonia orrita », un nom a vegada utilizat per designar lo Cant de Cumarbi, primièr recit del Cicle de Cumarbi.
- Grècia antica (en mai d’Esiòde):
- lo mite pelasge, d’ont venon los poèmas omerics;
- la teogonia d'Epimenides, una òbra perduda del sègle VI AbC;
- diferentas teogonias d'influéncia orfica: teogonia « de la Rapsodias », teogonia « ciclica », « de Protogonos », « de Ieronimos », « d'Eudèma ».