Sus la montanha
Sus la montanha es un poèma de Joan Bodon, publicat dins Res non val l'electrochòc en 1970,[1] e reeditat dins Sus la mar de las galèras en 1975.[1]
Tèxte
[modificar | Modificar lo còdi]Lo camin sus la montanha
Lo seguèri tot un brieu,
Caminavi sens companha
Èra la fin de l'estiu.
Me cridèt de delà la sanha
Coma gasavi lo riu,
Una filha de campanha
Que me trobèt agradiu.
Me prenguèt dins una jaça
A l'abric de la calor,
Causiguèt la bona plaça
Sul fen per parlar d'amor.
Ni jamai èra pas lassa
Me mordiguèt a dolor.
Vesiám per la pòrta bassa
Lo cèl cambiar de color.
Lo camin sus la montanha
Que se pèrd delà lo riu,
Una filha de campanha
Que l'amor es agradiu !
Mesa en musica
[modificar | Modificar lo còdi]Lo tèxte foguèt mes en musica, jol títol Lo camin sus la montanha e es cantat per:
- Mans de Breish
- Bernat
- Lo duo Brotto-Lopez
Nòtas e referéncias
[Modificar lo còdi]Nòtas
[Modificar lo còdi]Referéncias
[Modificar lo còdi]- ↑ 1,0 et 1,1 Joan Bodon, Sus la mar de las galèras, IEO, Messatges, 1975, numerizat sul sit Ciel d'Oc.