Prosopopèia
En retorica, la prosopopèia (del grèc ancian προσωποποιία) consistís en far parlar una abstraccion, un animal, un element, un simbòl, un mòrt...e de los metre en interaccion amb un locutor o narrator uman.
Aparten al sublime.
Prosopopèia e personificacion[modificar | Modificar lo còdi]
Es plan vesina de la personificacion, la diferéncia essenciala essent que la prosopopèia es centrada sus la mesa en scèna e lo dialòg mentre que la personificacion es un tèrme general per designar l'utilizacion d'èsser non umans e lor representacion (accions, aspècte, compòrtament, vestits....) coma de personas.
Per exemple far parlar de mòrts es pas una personificacion mas es una prosopopèia.
Quand dins lo Roman de Rainard, la volp es representada coma un uman, es una personificacion. Quand parla amb lo lop, es pas tanpauc una prosopopèia vist que son de personificacions que parlan entre elas e que son pas en relacion amb un narrator o un locutor uman.
Per Patrick Bacry la prosopopèia es una fòrma ultima de personificacion[1].
Prosopopèia e allegoria[modificar | Modificar lo còdi]
La proposopopèia es tanben ligada a l'allegoria. De fach quand una allegoria parla, utiliza una prosopopèia.
Nòtas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ Bacry, Les figures de style, Belin, p. 74.